பாவப் பரிகாரமும், உத்தரிப்பும்.

பாவப் பரிகாரமும், உத்தரிப்பும்.

"தாத்தா,ஒரு சின்ன சந்தேகம்.''

''' கேளு.''

"உத்தரிக்கிற ஸ்தலம் எங்கே இருக்கிறது?"

""அதற்குப் பதில் சொல்லுமுன் ஒரு முக்கியமான உண்மையைத் தெளிவு படுத்த வேண்டும்.

நீ எங்கே இருக்கிறாய்?"

"இப்போ உங்க முன்னால் இருக்கிறேன்.''

"நான் இருக்கிற இடத்தில் உன்னால் இருக்க முடியுமா?"

"முடியாது. அங்கே நீங்கள் இருக்கின்றீர்களே!"

'"நான் இருக்கிற இடத்தில் நீ ஏன் இருக்க முடியாது?"

"நாம் இருவரும் திடப் பொருட்கள்.

ஒரு திடப் பொருள் ஆக்கிரமித்து இருக்கும் இடத்தை மற்றொரு திடப் பொருளால் ஆக்கிரமிக்க முடியாது."

""கரெக்ட். எங்கே இருக்கிறாய் என்றால் என்ன அர்த்தம்?"

''எந்த இடத்தில் இருக்கிறாய் என்று அர்த்தம்."

"'இப்போ கவனி. இடத்தைப் பற்றி அறியவே எங்கே என்ற கேள்வியைப் பயன்படுத்த வேண்டும்.

உத்தரிக்கிற ஸ்தலம் ஒரு இடம் அல்ல.

அது ஒரு வாழ்க்கை நிலை, மோட்சத்தைப் போல.

வாழ்க்கை நிலைக்கு இடம், நேரம் இரண்டும் கிடையாது.

நாம் இப்போது இடத்தில் வாழ்கிறோம்.

ஆனால் நமது மரணத்துக்குப் பிறகு வரும் வாழ்க்கை இடம், நேரம் ஆகியவற்றுக்கு 

அப்பாற்பட்டது."

"கடவுளும் இடத்துக்கும் நேரத்துக்கும் அப்பாற்பட்டவர் தானே.

கடவுள் எங்கே இருக்கிறார் என்று கேட்கிறோம், அவர் எங்கும் இருக்கிறார் என்று சொல்கிறோம். 

அது எப்படி?"

"நாம் காலத்துக்கும் இடத்துக்கும் உட்பட்ட உலகில் வாழ்கிறோம்.

நமது மொழியும் அதற்கு உட்பட்டது தான்.

இடம் காலம் ஆகியவற்றுக்கு அப்பாற்பட்ட வாழ்க்கை நிலையை விபரிக்க நமது மொழியில் வார்த்தைகள் இல்லை.

நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய விதமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நமது அனுபவத்தில் கூட சடப் பொருள் அல்லாதவற்றை உள்ளபடியே விபரிக்க  நமது மொழியில் வார்த்தைகள் இல்லை.

உனக்கு பார்வை இருக்கிறதா?"

"இருக்கிறது.'

"காண்பி.''

"இதோ."

"'அது கண். நான் கண்ணைக் காண்பிக்கச்‌ சொல்லவில்லை.

பார்வையைக் காண்பி என்றேன்."

"கண் ஒரு பொருள், பார்வை பொருள் அல்ல. பொருளைத்தான் 

காண்பிக்க முடியும்."

"'பார்வை ஒரு கருத்து.

அதேபோல் அன்பு, அறிவு, ஆசை...

போன்ற கருத்துக்களையும் காண்பிக்க முடியாது.

புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

ஒருவருக்கு பார்வை இருக்கிறது, அன்பு இருக்கிறது போன்றவற்றை அவருடைய செயல்களிலிருந்து தெரிந்து கொள்ளலாம்."

''கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார் என்பதை எப்படிப் புரிந்து கொள்வது?"

"'கடவுள் நம்மைப் போல இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு இருக்கவில்லை.

அவர் ஆவி. ஆவியால் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு இருக்க முடியாது.

கடவுள் தனது வல்லமை, ஞானம் போன்ற பண்புகளால் எங்கும் இருக்கிறார்.

எல்லா இடங்களும் அவருடைய வல்லமையால் தான் இருக்கின்றன.''

"புரிகிறது. இப்போது உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தைப் பற்றிக் கூறுங்கள்.''

"'காலத்துக்கும் இடத்துக்கும் உட்பட்டு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் நாம் மரணம் அடையும் போது அவற்றுக்கு அப்பாற்பட்ட நித்திய வாழ்வுக்குள் செல்கிறோம். .

இங்கு 'செல்கிறோம்' என்ற வார்த்தை கூட இடத்தோடு சம்பந்தப்பட்டது.

ஆனால் இதை விபரிக்க நமது மொழியில் வார்த்தைகள் இல்லை. ஆகவே அதைப் பயன்படுத்துகிறேன்."

''நான் புரிந்து கொண்டேன். தொடர்ந்து சொல்லுங்கள்."

''மோட்சத்துக்குள் பரிசுத்தவான்கள் மட்டுமே நுழைய முடியும்.

நாம் திருமுழுக்குப் பெற்ற போது நமது ஆன்மா பரிசுத்தம் அடைந்தது. 

திருமுழுக்கு பெற்றவுடன் நாம் இறந்தால் நாம் நேரே மோட்சத்துக்குள் போய் விடலாம்.

ஆனால் நாம் வளரும்போது செய்கிற கர்மப் பாவங்களால் நமது பரிசுத்தத்தனத்தை‌‌ இழக்கிறோம்.

பாவ சங்கீர்த்தனம் மூலம் பாவ மன்னிப்பு பெறுகிறோம்.

பாவ மன்னிப்புப் பெற்றாலும் பாவங்களுக்குப் பரிகாரம் செய்ய வேண்டிய கடமை நமக்கு இருக்கிறது.

போதிய பரிகாரம் செய்தபின் தான் நமது ஆன்மா மோட்ச வாழ்வுக்கு ஏற்ற பரிசுத்தத் தனத்தை அடையும்.

போதிய பரிகாரம் செய்யுமுன் நாம் இறந்து விட்டால் நேரடியாக மோட்சத்துக்குள் நுழைய முடியாது.

உத்தரிக்கிற ஸ்தலம் வழியாகவே மோட்சத்துக்குள் நுழைய முடியும்.

உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தில் பரிகாரம் செய்து விட்டு, ஆன்மா முழு பரிசுத்தம் ஆனபிறகு தான் மோட்சத்துக்குள் நுழைய முடியும்."

"எவ்வளவு காலம் உத்தரிக்கிறத் ஸ்தலத்தில் இருக்க வேண்டும்?"

"'இந்தக் கேள்விக்கு என்னால் பதில் சொல்ல முடியாது.

ஏனென்றால் காலம் என்றவுடன் நம் மனதில் மணி, நாள், ஆண்டு தான் ஞாபகத்துக்கு வரும்.

இந்தக் கணக்கு பூமியில் மட்டும் தான்.

மறுவுலகில் கிடையாது.

ஒன்று மட்டும் சொல்லலாம்.

மன்னிக்கப்பட்ட பாவங்களுக்கும், அற்பப் பாவங்களுக்கும் பரிகாரம் செய்தவுடன் ஆன்மா

 மோட்சத்துக்குச் செல்லும்."

"பரிபூரண பலன் என்றால் என்ன?"

"'உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்திலிருந்து முழுமையான விடுதலை கொடுக்கும் பலன்.

உத்தரிக்கிற ஆன்மாக்களின் திருநாள் அன்று உத்தரிக்கிற ஆன்மாவுக்காக நாம் இந்த பலனைப் பெற்று கடவுளுக்கு ஒப்புக் கொடுக்கலாம்.

எந்த ஆன்மாவுக்காக அதை ஒப்புக் கொடுக்கிறோமோ அந்த ஆன்மா உடனடியாக மோட்சத்துக்குச் சென்று விடும்.

அதற்காக நாம் 

பாவ சங்கீர்த்தனம் செய்து, 

முழுப் பூசை கண்டு,  

நற்கருணை அருந்தி, பாப்பரசருடைய கருத்துகளுக்காக செபிக்க வேண்டும்.

உத்தரிக்கிற ஆன்மாக்கள் நமக்காக செபிக்கலாம்.

ஆனால் தங்களுக்காக செபிக்க முடியாது.

நாம் நமக்காகவும் செபிக்கலாம்.

அவர்களுக்காகவும் செபிக்கலாம்.

அவர்களுக்காகச் செபிப்பது நமது பிறர் சிநேகக் கடமை.''

"நமது பாவங்களுக்காக நாம் பூமியில் பரிகாரம் செய்ய முடியாதா?"

"முடியும். செய்ய வேண்டும். நோன்பு இருப்பது, 

ஒறுத்தல் முயற்சிகள் செய்வது, 

நமக்கு ஏற்படும் நோய்நொடிகளையும், துன்பங்களையும் பாவப் பரிகாரமாக ஏற்றுக் கொள்வது போன்றவற்றால் பாவப் பரிகாரம் செய்ய வேண்டும்.

யாராவது நம்மைத் திட்டினால் பதிலுக்குத் திட்டாமல் பாவப் பரிகாரமாக ஏற்றுக் கொள்ளலாமே.

பலதுளி பெறு வெள்ளம். நிமிடத்துக்கு நிமிடம் சிறு ஒறுத்தல் முயற்சிகள் செய்யலாமே.

தின் பண்டங்களைக் குறைப்பதே ஒறுத்தல் முயற்சிதான்.

சிறு சிறு மனவல்லப செபங்களைச் சொல்லி பரிகாரமாக ஒப்புக் கொடுக்கலாம்.

இயேசுவே இரட்சியும்.

இயேசுவே இரக்கமாக இரும்.

அருள் நிறை மரியே வாழ்க.

நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் சொல்லலாமே.

செபம் சொல்வோம், 

தினம் செபமாலை சொல்வோம்.

பாவத்துக்காகப் பரிகாரம் செய்வோம்.

உலகிலேயே உத்தரித்து விட்டால் இறந்தவுடன் மோட்சம் தான்."

லூர்து செல்வம்.