தலைவர் இரவின் இரண்டாம் காவல் வேளையில் வந்தாலும் மூன்றாம் காவல் வேளையில் வந்தாலும் அவர்கள் விழிப்பாயிருப்பதைக் காண்பாரானால் அவர்கள் பேறுபெற்றவர்கள்.
(லூக்கா நற்செய்தி 12:38)
நமது வாழ்க்கையின் இரண்டு நாட்கள் எப்போது வரும் என்று நமக்குத் தெரியாது.
நாம் எப்போது பிறப்போம் என்று தெரிந்து கொள்ள நாம் பிறக்குமுன் நாம் இல்லை.
இப்போது நாம் இருக்கிறோம்.
நாம் எப்போது இறப்போம் என்று நமக்குத் தெரியாது.
நமது இறப்பின் நாளை இயேசுவின் வருகை நாள் என்று கருதுகிறோம்.
இயேசு நம்மை அழைக்க எப்போது வருவார் என்று நமக்குத் தெரியாது.
அடுத்த வினாடியாகக்கூட இருக்கலாம்.
எதிர்காலத்தில் எதிர்பாராத நேரத்தில் இயேசு வருவார்.
அடுத்த வருடமா, அடுத்த மாதமா, அடுத்த வாரமா, அடுத்த நாளா, அடுத்த நிமிடத்திலா, அடுத்த வினாடியா?
தெரியாது.
ஒன்று மட்டும் நமக்குத் தெரியும். நாம் எப்போதும் தயாராக இருக்க வேண்டும் என்று நமக்குத் தெரியும்.
"நீங்களும் ஆயத்தமாய் இருங்கள்; ஏனெனில் நீங்கள் நினையாத நேரத்தில் மானிடமகன் வருவார். "
(லூக்கா நற்செய்தி 12:40)
என்று நம் ஆண்டவரே கூறியிருக்கிறார்.
எப்படி ஆயத்தமாக இருக்க வேண்டும்?
இயேசுவின் வருகை நேரம் நமது இவ்வுலக வாழ்வின் இறுதி நேரம்.
இயேசு வரும்போது நாம் இவ்வுலக வாழ்வை முடித்து விட்டு அவரோடு விண்ணகம் செல்லத் தயாராக இருக்க வேண்டும்.
அதாவது பாவம் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்.
எப்போதும் பாவம் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்.
இயேசு வரும்போது நாம் விண்ணகம் செல்லத் தயாராக இருக்க வேண்டும்.
எந்த நேரமும் வரலாம் என்பதால் நாம் எப்போதும் தயாராக இருக்க வேண்டும்.
பாவ சங்கீர்த்தனம் செய்து பாவ மன்னிப்புப் பெற்ற நிலையில் இருக்க வேண்டும்.
அது மட்டும் போதாது.
நமது ஆன்மா புண்ணியங்களால் நிறைந்திருக்க வேண்டும்.
நமது புண்ணியங்களின் அளவுக்கு ஏற்ப தான் நமது நித்திய பேரின்பத்தின் அளவு இருக்கும்.
ஆற்றிலிருந்து எவ்வளவு தண்ணீர் வேண்டுமானாலும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
நமது பாத்திரத்தின் அளவு தண்ணீர் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
ஆகவே தண்ணீர் எடுத்து வர பெரிய பாத்திரத்தைக் கொண்டு போக வேண்டும்.
ஒரு சிறிய தம்ளர் கொண்டு போனால் அது நிறைய தண்ணீர் கொண்டு வரலாம்.
ஒரு பெரிய குடம் கொண்டு போனால் அது நிறைய தண்ணீர் கொண்டு வரலாம்.
பாத்திரத்தின் கொள்ளளவுக்க்கு தண்ணீரின் அளவு இருக்கும்.
நமது புண்ணிய வாழ்வின் அளவுதான் நமது ஆன்மாவின் கொள்ளளவும் இருக்கும்.
ஆகவே நமது வாழ்நாளில் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு புண்ணியங்கள் செய்கிறோமோ
அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு நாம் அனுபவிக்கும் பேரின்பத்தின் அளவும் இருக்கும்.
ஆனால் நமது வாழ்நாளில் பாவத்தை முற்றிலும் அகற்றிவிட்டு நமது ஆன்மாவைப் புண்ணியங்களால் நிறப்ப வேண்டும்.
ஆன்மாவின் கொள்ளளவை அதிகரிக்க வேண்டும்.
நாம் செய்யும் நற்செயல்களுக்கு ஏற்ப நமது புண்ணியங்களின் அளவு இருக்கும்.
ஆகவே ஒவ்வொரு வினாடியும் நற்செயல்கள் செய்து கொண்டேயிருப்போம்.
ஒவ்வொரு வினாடியும் இயேசுவை வரவேற்கத் தயாராக இருப்போம்.
இதைத் தியானிக்கும் போது இதோடு நெருங்கிய தொடர்புடைய இன்னொரு சிந்தனையையும் பற்றித் தியானித்தால் நலமாக இருக்கும்.
சிலருடைய மரணம் எதிர் பார்த்தும் இருக்கும், எதிர் பாராமலும் இருக்கும்.
அது எப்படி?
ஒருவர் சுகமின்மை காரணமாக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப் பட்டிருக்கிறார் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.
அவர் சுகமடைந்து விடுவோம் என்ற நம்பிக்கையில் தான் மருத்துவ மனைக்குச் சென்றிருப்பார்.
ஆனாலும் எதிர்மறையாகவும் நடக்கலாம்.
அப்படிப்பட்ட நிலையில் உள்ளவர்கள் உடல் நல மருத்துவருடன் மட்டுமல்ல
ஆன்மீக மருத்துவருடனும் தொடர்பில் இருக்க வேண்டும்.
உடல் நலத்தை விட ஆன்மாவின் நலன்தான் முக்கியம் என்பதை உணர்ந்து அதன்படி செயல்பட வேண்டும்.
பங்குக் குருதான் அவருக்கு ஆன்மீக மருத்துவர்.
அவரோடு தொடர்பு கொண்டு வாரம் ஒருமுறையாவது நற்கருணை நாதரை ஆன்மீக மருந்தாகத் தர ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.
தகுந்த தயாரிப்புடன் நற்கருணை நாதரை ஆன்மீக உணவாகவும் மருந்தாகவும் உட்கொண்டு வந்தால்
உடல்நலத்தைப் பற்றிக் கவலைப் பட வேண்டிய அவசியமேயில்லை.
உலக மருந்து வேலை செய்யாவிட்டாலும் ஆன்மா நன்கு குணமாகி விண்ணக நிலை வாழ்வுக்குத் தயாராகிவிடும்.
நமக்கு இவ்வுலக வாழ்வை விட நிலை வாழ்வே முக்கியம்.
லூர்து செல்வம்.
No comments:
Post a Comment