வியாழன் 23"ஏனெனில், பலரை அவர் குணமாக்கியதால், நோயுற்றோர் அனைவரும் அவரைத் தொடவேண்டுமென்று வந்து அவர்மீது விழுந்து கொண்டிருந்தனர்."(மாற்கு நற்செய்தி 3:10)

வியாழன் 23

"ஏனெனில், பலரை அவர் குணமாக்கியதால், நோயுற்றோர் அனைவரும் அவரைத் தொடவேண்டுமென்று வந்து அவர்மீது விழுந்து கொண்டிருந்தனர்."

(மாற்கு நற்செய்தி 3:10)

.

இயேசு தன்னை நம்பி வந்த நோயாளிகளைச் சொல்லால் மட்டும் அல்ல, தொட்டும் குணமாக்கியிருக்கிறார்.

அவர் மற்றவர்களை தொடும்போது மட்டுமல்ல ‌ மற்றவர்கள் அவரைத் தொடும் போதும் குணமாகியிருக்கிறார்கள்.

நோயாளிகள் குணமாவதற்கு காரணமாக இருந்தது எது? 

இயேசுவின் மீது அவர்களுக்கு இருந்த ஆழமான அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை. 

சில நோயாளிகள் இயேசுவை நேரடியாக சந்தித்து தங்களைக் குணமாக்கும்படி கேட்காமலேயே

 அவர் போதித்துக் கொண்டிருக்கிற இடத்துக்கு வந்து 

அவருக்கு பின்னால் நின்று அவரிடம் சொல்லாமலேயே அவரை தொட்டு குணமாகியிருக்கிறார்கள்.

அவர்கள் அவரிடம் சொல்லாவிட்டாலும் தனது படைப்புகளின் ஒவ்வொரு அசைவையும் நித்திய காலமாக தெரிந்து வைத்திருக்கும் இயேசு

 அவர்களின் நம்பிக்கையின் பேரில் அவர்களை குணமாக்கினார்.

அதே இயேசு தானே இப்போதும் நம்முடன் இருக்கின்றார்! 

நாம் நாம் திருப்பலிக்குச் செல்லும் போதெல்லாம் அவர் நம்மை சந்திப்பதற்காகவே 

குருவானவர் நடுப் பூசையில் வசீகர வார்த்தைகளைச் சொல்லும்போது விண்ணிலிருந்து மண்ணுக்கு இறங்கி வருகிறார்.

அவரை குருவானவர் உயர்த்தி பிடிக்கும் போது நாம் 

"என் ஆண்டவரே என் தேவனே"

என்று கூறி அவரை ஆராதிக்கின்றோம். 

திரு விருந்தின் போது நாம் தகுதி இல்லாதவர்கள் என்று தெரிந்திருந்தும் 

நமது ஆன்மீக உணவாக நமக்குள் அதே இயேசு தானே வருகிறார்!

நாம் அவரை நாவில் வரவேற்கும் போது அவர் நம்மைத் தொடுகிறார், நாம் அவரைத் தொடுகிறோம்.

அன்பர்கள் ஒருவருக்கொருவர் முத்தங்கள் கொடுக்கும்போது 

 உதடுகளினால் மட்டுமல்ல 

 நுனி நாவினாலும் ஒருவரை ஒருவர் தொட்டு 

தங்கள் அன்பின் ஆழத்தை தெரிவித்துக் கொள்கிறார்கள்.

நாம் நமது முழு நாவினாலும் அவரைத் தொடுகிறோம்.

நாவில் தொட்டு இறங்கிய அவரை விழுங்குகிறோம்.

அவரது பிரசன்னம் நமது உடல் முழுவதும் பரவுகிறது. 

அவரும் நாமும் இரண்டறக் கலக்கிறோம்.

அந்நிமிடத்தில் உலகில் வாழ்வது நாம் அல்ல,

 நம்முள் அவர் வாழ்கிறார்.

அந்த அளவுக்கு அவரும் நாமும் ஒன்றித்து விடுகிறோம்.

அந்த ஒன்றிப்பின் போது நம்மிடம் உண்மையான விசுவாசம் இருந்தால் 

நாம் கேட்காமலேயே நம்மிடம் இருக்கும் நோய் நொடிகள்  நம்மை விட்டு தாமாகவே வெளியேறி விடும்.

அப்படி வெளியேறாமல் இருந்தால் ஒன்று நம்மிடம் உண்மையான விசுவாசம் இல்லை,

 அல்லது, 

அவை இயேசுவின் விருப்பத்திற்கு உட்பட்ட ஆசீர்வாதங்கள். 

நமது விசுவாசம் உண்மையானதாக இருந்தால் 

 நாம் நமக்கு என்ன நேர்ந்தாலும் நம்மிடம் வந்த இயேசுவுக்கு  நமது நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்வோம்.

"எல்லாச் சூழ்நிலையிலும் நன்றி கூறுங்கள்."

(1தெசலோனிக்கர் 5:18)

ஒரு பெற்றோருக்கு ஒரு மகன்.

அவனுக்குச் சுகமில்லை.

மருத்துவம் பார்த்துக் கொண்டே இறைவனிடமும் வேண்டினார்கள்.

குணம் கிடைக்க‌ வேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு பல திருத்தலங்களுக்குச் சென்றார்கள்.

ஆனால் அந்த பையன் இறந்து விட்டான்.

அந்த வினாடியிலிருந்து கடவுளை மறந்தார்ஙள்.

நாம் அடிக்கடி பாடும் பாட்டு ஒன்று உண்டு.

"நம்புங்கள், செபியுங்கள், நல்லது நடக்கும்."

உண்மையான விசுவாசத்தோடு பாடுபவர்களுக்கு இதன் பொருள்,

"நம்பிக்கையோடு செபிப்பவர்களுக்கு நல்லது மட்டுமே நடக்கும்."

அதாவது நமது நம்பிக்கை வாய்ந்த செபத்தின் விளைவாக எது நடந்தாலும் அது நல்லது மட்டுமே.

முக்கியம் - "எது நடந்தாலும்."

நமக்கு எது நல்லது என்று நம்மை விட கடவுளுக்கு நன்றாகத் தெரியும்.

அது மட்டுமல்ல, ஒவ்வொருவரும் 

கடவுளுக்கு மட்டுமே முழுமையாக சொந்தம்.

என் மேல் எனக்கு இருக்கும் உரிமையை விட கடவுளுக்கு தான் உரிமை அதிகம்.

இவ்வுலககும் அவருக்குச் சொந்தம், விண்ணுலகும் அவருக்குச் சொந்தம்.

ஒரு தொழில் கம்பெனிக்குப் பல இடங்களில் கிளைகள் இருந்தால் அங்கு பணிபுரிபவர்கள் எந்தக் கிளைக்கு மாற்றப்பட்டாலும் அங்கு செல்ல வேண்டும்.

விண்ணுலகுக்கும் மண்ணுலகுக்கும் உரிமையாளரான கடவுள் நமக்கு மண்ணுலகிலிருந்து விண்ணுலகுக்கு Transfer கொடுத்தால் போய்த்தானே ஆக வேண்டும்.

அந்த Transferக்கு நாம் மரணம் என்று பெயர் சூட்டியுள்ளோம்.

கடவுளுக்கு அது சித்தமானால் நாம் அதற்கு முழு மனதுடன் நன்றி கூற வேண்டும்.

அதாவது, "நமக்கு என்ன நேர்ந்தாலும் நன்றி கூற வேண்டும்."

கடவுளை மையமாக வைத்துச் சிந்தித்தால் இது புரியும்.

இயேசுவை நம்பிக்கையோடு தொடுவோம்.

என்ன நேர்ந்தாலும் நன்றியுடன் ஏற்றுக் கொள்வோம்.

லூர்து செல்வம்.

புதன் 22 தங்களைத் தாங்களே நேசியாதவர்களால் பிறரை நேசிக்க முடியுமா?

புதன் 22

 தங்களைத் தாங்களே நேசியாதவர்களால் பிறரை நேசிக்க முடியுமா?

"உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல் உனக்கு அடுத்திருப்பவர் மீதும் அன்புகூர்வாயாக" 

(மாற்கு நற்செய்தி 12:31) என்பது இறைவன் கட்டளை.

"உன்மீது அன்புகூர்வாயாக" என்று இயேசு சொல்லவில்லை.

"உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல்" என்று சொல்கிறார்.

ஏன்?

தன்னைத் தானே அன்பு செய்கிறவர் கடவுள்.

பரிசுத்த தம திரித்துவத்தில் தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையே உள்ள அன்பைத் தூய ஆவி என்கிறோம்.

தன்னையே அன்பு செய்யும் கடவுள் மனிதனைத் தனது சாயலில் படைத்ததால் அவன் தன்னை அன்பு செய்வது அவனது இயல்பு ஆகிவிட்டது.

ஆகவேதான் "நீ உன்னை அன்பு செய்வாயாக." என்று சொல்லாமலேயே,

"உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல்" என்று சொல்கிறார்.

இப்போது ஒரு கேள்வி எழும்.

கடவுள் அனைவரையும் அன்பு செய்கிறாரே, அவரால் அவருடைய சாயலில் படைக்கப்பட்ட மனிதன் ஏன் அனைவரையும் அன்பு செய்ய மறுக்கிறான்?

உண்மையைப் புரிந்து கொண்டால் இந்தக் கேள்வி எழாது.

கடவுள் தன்னுடைய அனைத்துப் பண்புகளையும் மனிதனோடு பகிர்ந்து கொண்டுள்ளார்.

கடவுளின் சாயலில் படைக்கப்பட்ட மனிதன் தனது பாவத்தினால் தன்னிடம் இருந்த இறைச் சாயலைக் பழுது செய்து விட்டான்.

ஆகவே அன்பு இருக்கிறது, பழுதடைந்த நிலையில் இருக்கிறது.

பழுதடைந்த ஒரு பொருளால் அது எதற்காகச் செய்யப்பட்டதோ அதைச் செய்ய முடியாது.

Air போன சைக்கிளில் ஏறிப் பயணிக்க முடியாது.

ஒரு கால் ஒடிந்த நாற்காலியில் உட்கார முடியாது.

கடவுள்  அவருடைய படைப்பு என்பதற்காக நம்மை நேசிக்கிறார்.

அதனால் எந்த சூழ்நிலையிலும் அவர் நம்மீது கொண்டுள்ள அன்பு மாறாது.

நாம்  நம்மைப் படைத்தவர் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக அவரை நேசிக்க வேண்டும்.

அதுதான் உண்மையான அன்பு.

ஆனால் நமது பாவத்தினால் பழுதுபட்ட அன்பு அவரை அவருக்காக நேசியாமல் நமக்கு கேட்பது கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்காக நேசிக்கிறோம்.

அது உண்மையான நேசம் அல்ல.

நமது பழுதடைந்த நேசத்தினால்  நாம் எப்படி நேசிக்க வேண்டும் என்று கடவுள் விரும்புகிறாரோ அப்படி நேசிக்க முடியாது.

ஆக நம்மையே நம்மால் நேசிக்க முடியாது, விளைவு, நமது அயலானையும் நம்மால் நேசிக்க முடியாது.

கடவுளை உண்மையான அன்பு கொண்டு நேசிக்காததால்தான் 

நம்மால் நம்மையும் உண்மையான அன்பு கொண்டு நேசிக்க முடியவில்லை, அயலானையும் அப்படி நேசிக்க முடியவில்லை.

"சர்வேசுரா சுவாமி !.''

தேவரீர் அளவில்லாத சகல நன்மையும் நிறைந்தவராகையால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக உம்மை நான் முழு மனதோடு நேசிக்கிறேன்."

என்று சொல்கிறோமே!

ஆமா, சொல்கிறோம்.‌

செபிக்கவில்லை.

உண்மையான செபம் உள்ளத்தில் உதித்து வர வேண்டும்.

மனப்பாடம் செய்து வாயிலிருந்து மட்டும் வரக்கூடாது.

உள்ளத்தில் உண்மையான அன்பை உணர்ந்து 

உத்தம மனத்தாபப்பட்டு 

பாவ சங்கீர்த்தனம் செய்து

 அனைத்துப் பாவங்களுக்கும் மன்னிப்புப் பெற்று விட்டால் 

நமது அன்பு பழுது நீங்கும்.

பழுது நீங்கிய அன்புடன் இறைவனை இறைவனுக்காக நேசித்தால்

நம்மையும் இறைவனுக்காக நேசிப்போம்.

நம்மை நாமே இறைவனுக்காக நேசித்தால் நமது அயலானையும் 

இறைவனுக்காக நேசிப்போம்.

மூன்று சக்கர வாகனத்தில் மூன்று சக்கரங்களும் ஒரே நேரத்தில் இயங்க வேண்டும்.

ஏதாவது ஒன்று நகர மறுத்தாலும் வாகனம் நகராது.

அதேபோல இறையன்பு, சுய அன்பு, பிறரன்பு மூன்றும்  அன்பு என்ற வாகனத்தை இயக்க வேண்டும்.

கடவுள் மீது நமக்குள்ள அன்பும், நம்மீது நமக்குள்ள அன்பும், பிறர் மீது நமக்குள்ள அன்பும் மூன்றறக் கலப்பது தான் உண்மையான அன்பு.

மூன்றும் ஒரே அன்பாக வேண்டும்.

எப்படி?

இறைவனை நேசிக்கும் போது நம்மையும், பிறரையும் நேசிக்கிறோம்.

நமக்குள் இறைவனும், பிறரும் இருப்பதால் நம்மை நேசிக்கும் போது இறைவனையும், பிறரையும் நேசிக்கிறோம்.

மையம் இறையன்பு.

மூன்றும் ஒரே அன்பு என்று எப்படிப் புரிந்து கொள்வது?

அன்பு கொடுக்கிறது.

"மிகச் சிறியோராகிய என் சகோதரர் சகோதரிகளுள் ஒருவருக்கு நீங்கள் செய்ததையெல்லாம் எனக்கே செய்தீர்கள் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்" 

(மத்தேயு நற்செய்தி 25:40)

அன்பின் நிமித்தம் அயலானுக்குக் கொடுப்பதைக் கடவுளுக்கே கொடுக்கிறோம்.

அயலானை அன்பு செய்யும்போது கடவுளையே அன்பு செய்கிறோம்.

இறைவனையும், பிறரையும் நாம் நேசிப்பது அவர் நம்முடன் பகிர்ந்து கொண்ட அன்பினால் தான்.

நம்மை நாமே நேசிக்கா விட்டால் பிறரை நம்மால் நேசிக்க முடியாது.

நம்மை நாமே எதற்காக நேசிக்க வேண்டுமோ அதற்காகத்தான் நாம் நமது பிறரையும் நேசிக்க வேண்டும்.

கடவுள் நம்மை எதற்காக நேசிக்கிறாரோ அதற்காக நம்மை நாம் நேசிக்க வேண்டும்.

நாம் அவருடைய படைப்பு, அதற்காக அவர் நம்மை நேசிக்கிறார்.

நாமும் நாம் கடவுளுடைய படைப்பு என்பதற்காக நம்மை நாம் நேசிக்க வேண்டும்.

அதுபோல நமது பிறனும் கடவுளுடைய படைப்பு என்பதற்காக அவனை நாம் நேசிக்க வேண்டும்.

நாம் இறைவனின் கட்டளைப்படி நடக்க வேண்டும்.

நமது பிறனும் இறைவனின் கட்டளைப்படி வாழ வேண்டும் என்று நாம் ஆசைப்பட வேண்டும்.

அதற்கு நாம் உதவிகரமாய் இருக்க வேண்டும்.

நாம் இறைவனுக்கு பணி செய்ய வேண்டும்.

நமது பிறனும் இறைவனுக்கு பணி செய்ய வேண்டும் என்று நாம் ஆசைப் படுவதோடு அதற்காக அவனுக்கு உதவ வேண்டும்.

நல்ல வாழ்க்கையின் பயனாய் நாம் விண்ணக வாழ்வுக்குள் நுழைய வேண்டும்.

நமது பிறனும் விண்ணகம் வர வேண்டும் என்று நாம் ஆசைப்பட வேண்டும், அதற்கான எல்லா வித உதவிகளையும் அவனுக்குச் செய்ய வேண்டும்.

நாம் இயேசுவுக்காக அர்ப்பண வாழ வேண்டும்.

நமது பிறனும் இயேசுவுக்காக அர்ப்பண வாழ வேண்டும் என்று நாம் விரும்ப வேண்டும்.

காலம் வரும். வரும்போது நமது பிறரோடு விண்ணக வாழ்வு வாழ வேண்டும்.

விண்ணகத்தில் நாமும் நமது பிறனும் இறைவனோடு நித்தியமும் ஐக்கியமாய் வாழ 

இவ்வுலகில் நம்மை நாம் தயாரிப்போம்.

லூர்து செல்வம்.

செவ்வாய் 21"ஆதலால் ஓய்வு நாளும் மானிட மகனுக்குக் கட்டுப்பட்டதே" என்றார்."(மாற்கு நற்செய்தி 2:28)

செவ்வாய் 21

"ஆதலால் ஓய்வு நாளும் மானிட மகனுக்குக் கட்டுப்பட்டதே" என்றார்."

(மாற்கு நற்செய்தி 2:28)

ஓய்வு நாளில் இயேசு வயல் வழியே செல்ல நேர்ந்தது. அவருடைய சீடர் கதிர்களைக் கொய்துகொண்டே வழி நடந்தனர். 

அப்பொழுது பரிசேயர் இயேசுவிடம், "பாரும், ஓய்வு நாளில் செய்யக்கூடாததை ஏன் இவர்கள் செய்கிறார்கள்?" என்று கேட்டனர். 

பரிசேயர்கள் திருச் சட்டத்தை அதன் எழுத்துப்படி மட்டும் பின்பற்றி வந்தவர்கள்.

வயலில் அறுவடை செய்வது,

 திருச் சட்டத்தில் ஓய்வு நாளில் விலக்கப் பட்ட செயல்.

பரிசேயர்கள் சீடர்கள் கதிர்களைக் கொய்ததை அறுவடையாக எடுத்துக் கொண்டு அவர்கள் செய்தது திருச்சட்டத்துக்கு எதிரான செயல் என்று குற்றம் சாட்டினார்கள்.

சீடர்கள் கதிர்களைக் கொய்தது அறுவடை செய்வதற்காக அல்ல, தங்கள் பசியைப் போக்க.

இயேசு தாவீது இறைஇல்லத்திற்குள் சென்று, குருக்களைத் தவிர வேறு எவரும் உண்ணக்கூடாத அர்ப்பண அப்பங்களைத் தாம் உண்டதுமன்றித் தம்மோடு இருந்தவர்களுக்கும் 

கொடுத்ததைச் சுட்டிக் காட்டி பசியின் நிமித்தம் சீடர்கள் செய்ததில் தவறு ஏதும் இல்லை என்பதை விளக்கினார்.

ஓய்வு நாளில் கடினமான வேலை செய்யக் கூடாது.

பசியைப் போக்குவது கடினமான வேலையா?

சீடர்கள் தங்கள உடைமைகள் யாவற்றையும் விட்டுவிட்டு 

இறைப் பணிக்காகத் தங்களையே அர்ப்பணித்தவர்கள்.

இரவு பகலும் இயேசுவுடன் இருந்தவர்கள்.

அன்று இயேசுவும் சாப்பிட்டிருக்க மாட்டார்.  சீடர்களும் சாப்பிட்டிருக்க மாட்டார்கள்.

இயேசுவுக்கும் பசியாகத்தான் இருந்திருக்கும்.

அவருக்குப் பணி செய்து கொண்டிருந்த போது அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட பசியைப் போக்கவே கதிர்களைக் கொய்தார்கள்.

ஆகவேதான் இயேசு "ஓய்வு நாளும் மானிட மகனுக்குக் கட்டுப்பட்டதே" என்றார்.

இயேசுவின் வார்த்தைகளைத் தியானித்தால் நமக்கு சில ஆன்மீக உண்மைகள் புலப்படும்.

நமக்கு இயேசு அளித்திருக்கும் ஓய்வு நாள் அரசு ஊழியர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கும் ஓய்வு நாளைப் போன்றதல்ல.

அவர்களைப் பொறுத்த மட்டில் ஆறு நாட்கள் உழைப்பு, ஒரு நாள் ஓய்வு.

கிறித்தவர்களைப் பொறுத்த மட்டில் ஓய்வு நாள் ஆண்டவருக்கான நாள்.

எல்லா நாட்களுமே ஆண்டவருக்காக வாழ வேண்டிய நாட்கள்தான்.

ஆறு நாட்களும் நாம் உலகில் வாழ்வதற்கான உலகைச் சார்ந்த பணிகளை ஆண்டவருக்காகச் செய்ய வேண்டும்.

ஏழாம் நாளில் இறை வழிபாடு சார்ந்த பணிகளை ஆண்டவருக்காகச் செய்ய வேண்டும்.

இறை வழிபாடு சார்ந்த பணிகளில் திருப்பலியும். பிறரன்புப் பணிகளும் அடங்கும்.

அநேகருக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமை மட்டன் சாப்பாட்டு நாள்.

நல்ல மட்டன் வேண்டும் என்பதற்காகச்  திருப்பலி முடிந்தும் முடியாமலிருக்கும் போதே எழுந்து மட்டன் கடைக்குப் போய் விடுபவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

மதிய உணவு உண்டபின் நன்கு தூங்கி விடுவார்கள். அதுதான் அவர்களுக்கு ஓய்வு.

ஆனால் ஆண்டவருடைய விருப்பம் அது அல்ல.

திருப்பலிக்குப் பின் 

ஏழைகளைச் சந்தித்து உதவுதல்,

சுகமில்லாதவர்களுக்கு ஆறுதல் கூறுதல் போன்ற பிறர் அன்புப் பணிகளை நாம் செய்ய வேண்டும் என்பது தான் இறைமகனின் ஆசை.

பழைய ஏற்பாட்டில் வாரத்தின் இறுதி நாளான சனிக் கிழமை ஓய்வு நாளாக இருந்தது.

இயேசு உயிர்த்த ஞாயிற்றுக் கிழமை நமக்கு ஓய்வுநாள். 

நமக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமை தான் வாரத்தின் முதல் நாள்.

நாம் ஒவ்வொரு வாரத்தையும் இறை வழிபாட்டுடனும், பிறர் அன்புப் பணிகளுடனும் தான் ஆரம்பிக்கிறோம்.

ஆகவே, நம்மைப் பொறுத்த மட்டில்

ஓய்வு = இறைவழிபாடு.

 இறைவழிபாடு   = திருப்பலியும்,  பிறரன்புப் பணிகளும்.

இறைப்பணியும், பிறன்புப் பணியும் செய்து வாழ்பவர்களுக்கு வாழ்க்கையே இறை வழிபாடுதான்.

என் மனதில் ஓய்வு என்ற வார்த்தையில் ஒரு மிக முக்கிய மறையியல் உண்மை அடங்கியிருப்பது போல் தெரிகிறது.

பணிக்குப் பின்பு தானே ஓய்வு.

அப்படியானால் இவ்வலகில் நாம் செய்து கொண்டிருக்கும் இறைப்

பணிக்குப் பின் நாம் எதிர் பார்க்கும் ஓய்வு எது?

மோட்சம். நமது நிரந்தர ஓய்வு, பேரின்பம் நிறைந்த ஓய்வு. நிரந்தரமாக இறை வழிபாடு செய்யும் ஓய்வு.

மோட்சத்தில் நாம் அனுபவிக்க இருக்கும் நிரந்தர ஓய்வின் முன் அடையாளம்தான் உலகில் நாம் அனுசரிக்கும் ஞாயிற்றுக் கிழமை ஓய்வு.

ஒவ்வொரு வாரமும் ஞாயிற்றுக் கிழமை ஆரம்பிக்கிறது.

ஒவ்வொரு வாரமும் இறை வழிபாட்டில் ஆரம்பித்து நமது வார வாழ்க்கையைத் தொடர்வது போல 

உலகில் வாழும் வாழ்க்கையை விண்ணக நித்திய பேரின்ப நிரந்தர ஓய்வில் தொடர்கிறோம்.

வழிபாடு ---> வேலை ---> வழிபாடு

ஞாயிறு வழிபாடு நமது நித்திய வழிபாட்டை நினைவூட்டுகிறது.

ஞாயிறு வழிபாடு செய்யாதவர்கள் நித்திய வழிபாட்டை எதிர்பார்க்க முடியாது.

ஞாயிறு வழிபாட்டை மறந்து அன்றும் உலக வேலையைச் செய்பவர்கள் நித்திய மோட்ச வழிபாட்டையும் மறந்து விட வேண்டியதுதான்.

இயேசு பத்து  கட்டளைகளையும் இரண்டு கட்டளைகளாகச் சுருக்கித் தந்ததில் கூட இறை வழிபாட்டின் முக்கியத்துவம் அடங்கியிருக்கிறது.

1. கடவுளை முழு இருதயத்தோடு நேசித்த வேண்டும்.

முழு இருதயத்தையும் 

இறைவன்பால் திருப்புவது இறை வழிபாடு.

2. நம்மை நாம் நேசிப்பது போல நமது அயலானையும் நேசித்து வாழ வேண்டும்.

நம்மையும், அயலனையும் நேசித்து வாழ்வது நமது வாழ்க்கை

இறைவனை வழிபட்டு வாழ்வர்கள் நித்திய காலம் இறைவனை வழிபட மோட்சம் செல்வது உறுதி.

ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக் கிழமையும் நமக்கு இதை ஞாபகப் படுத்திக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

நாம் ஞாயிறு திருப்பலிகுச் செல்லும்போதும் விண்ணகத்துக்கு இறைவனை வழிபடச் செல்வதாக நினைத்துக்  கொள்ள வேண்டும்.

அந்த நினைவோடு ஞாயிறு திருப்பலியில் பங்கேற்பவர்கள் வாரம் முழுவதும் மோட்சத்துக்குச் செல்லும் நல்ல கிறித்தவர்களாக வாழ்வார்கள்.

நமக்கு மிகவும் வேண்டியவர்களின் வீட்டில் ஒரு விழா என்றால், நாம் ஏதாவது ஒரு பரிசுப் பொருளை வாங்கிச் செல்கிறோம்.

எதற்காக?

அவர்கள் அப்பொருளைப் பார்க்கும்போது நம்மை நினைத்துக் கொள்வார்கள் என்பதற்காக.

இயேசு தான் உயிர்த்த ஞாயிற்றுக் கிழமையை ஏன் ஒரு பரிசாக, (அவரை வழிபடும் நாளாக) தந்திருக்கிறார்?

ஞாயிற்றுக் கிழமை வரும் போதெல்லாம் நாம் விண்ணக ஓய்வுக்காகவே உலகில் வாழ்கிறோம் என்பதை நாம் நினைத்துக் கொள்வதற்காகத் தான்.

ஞாயிறு திருப்பலிக்குச் செல்லும் போது நாம் விண்ணகத் திருவிருந்தில் பங்கேற்கச் செல்கிறோம் என்ற நினைவோடு செல்ல வேண்டும்.

ஓய்வு நாள் மனு மகனுக்குக் கட்டுப்பட்டது என்ற நினைவோடு உலகில் வாழ்வோம்.

மனு மகன் விண்ணிலிருந்து இறங்கி வந்தது நம்மை விண்ணுலகுக்கு அழைத்துச் செல்வதற்கே என்ற உணர்வோடு வாழ்வோம்.

லூர்து செல்வம்.

திங்கள் 20-01-25"அவரது செல்வாக்குப் பெருக வேண்டும்; எனது செல்வாக்குக் குறைய வேண்டும்" என்றார்."(யோவான் நற்செய்தி 3:30)

திங்கள் 20-01-25

"அவரது செல்வாக்குப் பெருக வேண்டும்; எனது செல்வாக்குக் குறைய வேண்டும்" என்றார்."

(யோவான் நற்செய்தி 3:30)

இவை திருமுழுக்கு அருளப்பர் தனக்கும் இயேசுவுக்கும் உள்ள உறவைப் பற்றி கூறிய வார்த்தைகள்.

அருளப்பரது வார்த்தைகள் இயேசுவுக்கும் நமக்கும் உள்ள உறவுக்கும் பொருந்தும்.

நாம் உலகில் வாழ்கிறோம்.

நம்மை ஆட்கொள்ள இயேசு விண்ணிலிருந்து மண்ணுக்கு வந்திருக்கிறார்.

வந்திருப்பது நம்மை ஆட்கொள்ள.

ஆட்கொள்ள என்றால் மண்ணில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் நம்மை விண்ணில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் அவர் விண்ணக வாழ்வுக்கு ஏற்றவர்களாக மாற்ற.

அதாவது நம்மை அவரைப் போல் மாற்ற.

நாம் சமவெளியில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

நமக்கு மலைப் பிரதேசத்தில் வேலை கிடைத்திருக்கிறது.

சமவெளியில் வாழ்வது போல மலைப் பகுதியில் வாழ முடியாது.

சமவெளியில் வெப்பம் அதிகமாக இருக்கும். மலையில் குளிர் அதிகம் இருக்கும்.

சமவெளியில் நாம் சாப்பிடும் உணவைச் சாப்பிட்டு, சமவெளியில் அணியும் உடையை அணிந்து மலையில் வாழமுடியாது.

குளிர் தாங்க‌ முடியாமல் படுத்து விடுவோம்.

நமது , உடை, உணவு, நடை பாவனைகள் அனைத்தும் மாற வேண்டும்.

இவ்வுலக வாழ்வு மறுவுலக வாழ்வுக்கு நேர் எதிரானது.

பொருள் இருந்தால் இவ்வுலகில் வாழலாம்.

அருள் உள்ளவர்கள் மட்டுமே மறு உலகில் வாழ முடியும்.

"பொருள் இல்லார்க்கு இவ்வுலகு இல்லை, அருள் இல்லார்க்கு மறுவுலகு இல்லை.

விண்ணிலிருந்து வந்திருக்கும் இயேசுவோடு இணைந்து நாமும் ‌விண்ணகம் செல்ல வேண்டும் என்றால் நாம் இயேசுவைப் போல் மட்டுமல்ல மறு இயேசுவாகவே மாற வேண்டும்.

உலகைச் சார்ந்த குணங்கள் அனைத்தும் நம்மிடமிருந்து விடை பெற வேண்டும்.

இயேசுவின் பண்புகள் அனைத்தும் நமது பண்புகளாக மாற வேண்டும்.

உலகப் பொருட்கள் மீது நமக்குள்ள பற்று நீங்கி,

இறைப்பற்று உள்ளவர்களாக மாற வேண்டும்.

உலகில் எளிய உள்ளத்தவராய் வாழ வேண்டும்.

இயேசு அனைவரையும் நேசிக்கிறார்.

நாமும் இறைவனை நேசிப்பதோடு, நம்மை நேசிப்பது போல நமது பிறனையும் நேசிக்க வேண்டும்.

இயேசு அவரை நேசியாதவர்களையும் நேசிக்கிறார்.

நாம் நம்மைப் பகைப்பவர்களையும் நேசிக்க வேண்டும்.

இயேசு பாவிகளையும் பராமரிக்கிறார்.

நாமும் நமக்குத் தீமை செய்பவர்களுக்கும் நன்மை செய்ய வேண்டும்.

இயேசு தனது பாடுகளின் போது தன்னை அடித்தவர்களைத் தடுக்கவில்லை.

அடிபட்டார், உதைப்பட்டார், துப்பப்பட்டார், கேலி செய்யப்பட்டார்,

மரிக்கு முன் தன்னை அடித்த, உதைத்த , துப்பிய, கேலி செய்த அனைவரையும் மனதார மன்னித்து விட்டார்.

நமக்கும் இந்தக் குணம் இருந்தால் தான் நாம் மறு இயேசுவாக மாற முடியும்.

இது எவ்வளவு கடினம் என்று அடிபடும் போது தான் தெரியும்.

ஆனாலும் இயேசு வாக மாற வேண்டுமென்றால் பட்டுதான் ஆக வேண்டும்.

இயேசுவாக வாழ்வது தேன் குடிப்பது போன்றதல்ல.

கசப்பான மருந்தைக் குடிப்பது போன்றது.

நோய் குணமாக வேண்டுமென்றால் மருந்து கசப்பாக இருந்தாலும் குடித்து தான் ஆக வேண்டும்.

இயேசுவின் அனைத்துப் பண்புகளையும் தங்கள் பண்புகளாக ஏற்றுக் கொண்டவர்கள் தான் இயேசுவோடு விண்ணக பேரின்ப வாழ்வு வாழ முடியும்.

நாம் தேய்வோம். நம்மில் இயேசு முழுமையாக வளர்வாராக.

இறுதி நாளில் நாம் விண்ணகம் செல்லும்போது தந்தை நம்மை பார்த்து,

"நான் ஒரு மகனைத் தான் உலகுக்கு அனுப்பினேன். இப்போது கோடிக்கணக்கான மக்கள் விண்ணகத்துக்கு வந்திருக்கிறீர்கள்.

மட்டற்ற மகிழ்ச்சி."

என்று பூரிப்படைய வேண்டும்.

லூர்து செல்வம்.

19-01-25 ஞாயிறு இயேசு அவரிடம், "அம்மா, அதைப்பற்றி நாம் என்ன செய்யமுடியும்? எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே" என்றார்.(யோவான் நற்செய்தி 2:4)

19-01-25 ஞாயிறு 

இயேசு அவரிடம், "அம்மா, அதைப்பற்றி நாம் என்ன செய்யமுடியும்? எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே" என்றார்.

(யோவான் நற்செய்தி 2:4)

கானாவூரில்  நடந்த திருமண விழாவுக்கு அழைப்புதலின் பேரில் அன்னை மரியாளும், இயேசுவும், சீடர்களும் செல்கிறார்கள்.

அருளப்பர் கானாவூரில் நடந்த திருமணத்தைப் பற்றி எழுதவில்லை.  அங்கு இயேசு செய்த புதுமையைப் பற்றி எழுதுகிறார்.

இது இயேசு பொது வாழ்வில் செய்த முதல் புதுமை.

இயேசு திருமுழுக்கு அருளப்பரிடம் திருமுழுக்குப் பெற்றதைத் தொடர்ந்து சீமோன், அந்திரேயா, அருளப்பர், யாகப்பர் பிலிப்பு, நத்தானியேல் ஆகியோர் அவரது சீடர்களாகப் 

பின்பற்றினர்.

இவர்கள் திருமண வீட்டுக்கு இயேசுவோடு சென்றிருக்க வேண்டும்.

அங்கு இயேசுவின் முதல் புதுமைக்கு முந்திய நிகழ்வை முதலில் தியானிப்போம்.

1. திராட்சை இரசப் பற்றாக்குறை

2. அன்னை மரியாளின் வார்த்தைகள்.

3. இயேசுவின் பதில்.

4. அதைத் தொடர்ந்த அன்னையின் வார்த்தைகள்.

முதலில் திராட்சை இரசத்தை எடுத்துக் கொள்வோம்.

முதல் புதுமையில் தண்ணீரை திராட்சை இரசமாக மாற்றுகிறார்.

பாடுகள் ஆரம்பிப்பதற்கு முன்பு செய்த கடைசிப் புதுமையில் திராட்சை இரசத்தை தனது இரத்தமாக மாற்றுகிறார்.

இரண்டு இடங்களிலும் திராட்சை இரசம் இடம் பெறுகிறது.

ஆரம்பத்திலேயே உலகம் முடியும் மட்டும் ஒவ்வொரு வினாடியும் உலகில் நடைபெறவிருக்கும்  திருப்பலி என்னும் புதுமைக்கு கானாவூர் திராட்சை இரசம்  முன் அடையாளமாக மாறிவிட்டது.

பாடுகளுக்கு முந்திய கடைசி புதுமை என்றேன், ஏனெனில், பாடுகளின் போதும் புதுமைகள் செய்தார்.

கைது செய்யப்படும் போது இராயப்பரால் வெட்டப்பட்ட 

ஒருவனுடைய காதை ஒட்ட வைத்தார்.

சிலுவையில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த போது, செந்தூரியன் விலாவைக் குத்தும் போது சிந்திய இரத்தத்தால் அவனுடைய கண்ணைக் குணமாக்கினார்.

திராட்சை இரசம் பற்றாக்குறையானதை அறிந்த அன்னை மரியாள் மகனிடம் வந்து,

"திராட்சை இரசம் தீர்ந்து விட்டது" என்கிறாள்.

அன்னையின் வார்த்தைகளை ஆழ்ந்து தியானித்தால் அது ஒரு செபம் என்பது புரியும்.

எப்படி செபிக்க வேண்டும் என்பதும் புரியும்.

செபத்தில் கடவுளுக்கு நாம் உத்தரவு போடக்கூடாது. அவரிடம் நமது நிலையை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். என்ன செய்வது என்று அவருக்குத் தெரியும்.

மரியாள் திருமண வீட்டினரின் சார்பாக திருமண வீட்டின் நிலையை ஏற்றுக் கொள்கிறாள்.

அவள் விரும்புவது அவள் சொல்லாமலேயே இயேசுவுக்குத் தெரியும்.

அன்னையின் வார்த்தைகளில் அவளுடைய நம்பிக்கை வெளிப்படுகிறது.

இரசம் இல்லாமையை  இயேசு எப்படி சமாளிப்பார் என்று அவளுக்கு உறுதியாகத் தெரியும்.

அன்னைக்கு இயேசு அளித்த பதிலில் ஒரு முக்கிய மறையியல் உண்மை அடங்கியிருக்கிறது.

"அம்மா, அதைப்பற்றி நாம் என்ன செய்யமுடியும்? எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே"

நமது சாதாரண உரையாடலில் நாம் "அதைப்பற்றி நாம் என்ன செய்யமுடியும்?" என்று சொன்னால் நம்மால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்று அர்த்தம்.

ஆனால் சொன்னவர் எல்லாம் வல்ல கடவுள். ஆகவே நமது அர்த்தம் அவருக்குப் பொருந்தாது.

அதற்கான பொருள் அவரது அடுத்த வார்த்தைகளில் அடங்கியிருக்கிறது.

"எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே."

அதாவது,

"எனது நேரம் வரும் போது நாம் இதைச் செய்ய முடியும்.''

எனது நேரம் என்றால்?

நான் செய்வதற்கு முன் குறித்து வைத்திருக்கும் நேரம்.

எதைச் செய்வதற்கு?

பாஸ்கா திருவிருந்துக்கு ஓரிரு நாட்களுக்கு முன்பு இயேசு சீடர்களைப் பார்த்து,

 "மானிட மகன் மாட்சி பெற வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. 

கோதுமை மணி மண்ணில்  விழுந்து மடியா விட்டால் அது அப்படியே இருக்கும். அது மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். 

(அரு.12:23,24)

இயேசு எதற்காக உலகிற்கு வந்தாரோ அது நடைபெற வேண்டிய நேரம்,

அதாவது அவர் பாடுகள் பட்டு மரிக்க வேண்டிய நேரம்,

இதைத்தான் இயேசு   "மானிட மகன் மாட்சி பெற வேண்டிய நேரம்" என்கிறார்.

பாடுகள் எப்போது ஆரம்பிக்கின்றன?

பாஸ்கா திருவிருந்தின் போது. அதாவது புனித வியாழனன்று.

பாஸ்கா திருவிருந்துக்கு

திருமண விருந்து முன் அடையாளம்.

பாஸ்கா திருவிருந்துக்கு மட்டுமல்ல,

ஆட்டுக்குட்டியின் விண்ணக திருமண விருந்துக்கும்

(திருவெளிப்பாடு 19:9)

அது முன் அடையாளம்.

( மணவாளன் - -ஆட்டுக் குட்டியாகிய இயேசு.

மணவாட்டி -- நமது ஆன்மா)

கானாவூர்த் திருமண விருந்தில் தண்ணீர் திராட்சை இரசமாக மாறும்.

பாஸ்கா திருவிருந்தில் திராட்சை இரசம் இயேசுவின் இரத்தமாக மாறும்.

இயேசு தண்ணீரில் இறங்கி திருமுழுக்கு பெற்ற பின்தான் மீட்புப் பணியை ஆரம்பித்தார்.

தண்ணீர் --> திராட்சை இரசம்---> இயேசுவின் இரத்தம்.

தண்ணீர் - திருமுழுக்கு.

இயேசுவின் இரத்தம் - திருப்பலி .

இதுதான் இயேசுவின் வாழ்க்கை.

இதுதான் நமது வாழ்க்கையும்.

கானாவூர் திருமணம் இதற்கு முன் அடையாளம்.

இயேசுவுக்குத் தண்ணீரை இரமாக்கப் போவது தெரியும்.

தெரிந்தும் ஏன்  "அம்மா, அதைப்பற்றி நாம் என்ன செய்யமுடியும்? எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே" 

என்று சொல்கிறார்.

கிடைக்கிற சந்தர்ப்பத்தைப் பயன் படுத்தி ஆரம்பத்திலேயே தான் எதிர் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தை அம்மாவுக்கு ஞாபகப் படுத்துகிறார். 

"எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லை. வந்தவுடன் நீங்கள் கேட்டது நிறைவேறும்." என்று நினைத்துக் கொண்டு தான் அதைச் சொல்லியிருப்பார்.

என்ன கேட்டது நிறைவேறும்?

திராட்சை இரசம் சம்பந்தமாகக் கேட்டது

இயேசுவின் மனதில் இருந்த எண்ணத்தில்

 நிறைவேறும்.

அதாவது திராட்சை இரசம் அவரது இரத்தமாக மாறும்.

இயேசு வெளிப்படையாகச் சொல்லவில்லை.

ஆனால் அம்மாவுக்குப் புரிந்திருக்கும்.

அதனால்தான் அதற்கான விளக்கத்தைக் கேட்காமல்,

 பணியாளரிடம், "அவர் உங்களுக்குச் சொல்வதெல்லாம் செய்யுங்கள்" என்றார். 

(அரு. 2:5)

பெற்று வளர்ந்த தாய்க்கு மகனைப் பற்றித் தெரியாதா?

நசரேத் ஊரில் வாழ்ந்த போதே விண்ணகத் தந்தையின் விருப்பத்தைப் பற்றி அன்னையிடம் உறுதியாகச் சொல்லியிருப்பார்.

யூதரின் தூய்மைச் சடங்குகளுக்குத் தேவையான ஆறு கல்தொட்டிகள் அங்கே இருந்தன. அவை ஒவ்வொன்றும் இரண்டு மூன்று குடம் 

தண்ணீர்கொள்ளும். 

(அரு 2:6)

ஆறு கல்தொட்டிகள் நிறைய நீரால் நிரப்ப சொல்லி அதை திராட்சை இரசமாக மாற்றினார்.

கல் தொட்டிகளிலும் ஒரு முன் அடையாளம் இருக்கிறது. 

அவை தூய்மைச் சடங்குகளுக்காக வைக்கப் பட்டிருந்தவை.

"அப்படியே உணவு அருந்திய பின்பு அவர் கிண்ணத்தை எடுத்து, "இந்தக் கிண்ணம் உங்களுக்காகச் சிந்தப்படுகிற எனது இரத்தத்தால் நிலைப்படுத்தப்படும் புதிய உடன்படிக்கை."

(லூக்கா நற்செய்தி 22:20)

திராட்சை இரசத்தை அவரது இரத்தமாக மாற்றியபோது இயேசு சொன்ன வார்த்தைகள் இவை.

இயேசு இரத்தம் சிந்தியது நமது ஆன்மாவின் தூய்மைக்காக.

இதற்கு முன் அடையாளமாகவே 

தூய்மைச் சடங்குகளுக்குத் தேவையான ஆறு கல்தொட்டிகளில் தண்ணீர் ஊற்றப் பட்டு, அது திராட்சை இரசமாக்கப் பட்டது.

நாமும் தூய்மையான உள்ளத்தோடு தான் இயேசுவின் திரு உடலையும், திரு இரத்தத்தையும் உட்கொள்ள வேண்டும்.

நாம் இயேசுவின் வசனங்களை வாசிக்கும் போது அவர் உலகுக்கு எதற்காக வந்தாரோ அதை மையமாக வைத்தே தியானிக்க வேண்டும்.

லூர்து செல்வம்.

சனி. 18-01-25"இயேசு, இதைக் கேட்டவுடன் அவர்களை நோக்கி, "நோயற்றவர்க்கு அல்ல, நோயுற்றவருக்கே மருத்துவர் தேவை. நேர்மையாளர்களை அல்ல, பாவிகளையே அழைக்க வந்தேன்" என்றார்."(மாற்கு நற்செய்தி 2:17)

சனி. 18-01-25

"இயேசு, இதைக் கேட்டவுடன் அவர்களை நோக்கி, "நோயற்றவர்க்கு அல்ல, நோயுற்றவருக்கே மருத்துவர் தேவை. நேர்மையாளர்களை அல்ல, பாவிகளையே அழைக்க வந்தேன்" என்றார்."

(மாற்கு நற்செய்தி 2:17)

வரி தண்டும் தன் தொழிலை விட்டுவிட்டு இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்த லேவியின் வீட்டில் அவர் விருந்து உண்ண அமர்ந்திருந்தார்.

அப்போது பரிசேயர்களால் பாவிகளாக் கருதப்பட்டவர்களும், வரிதண்டுபவர்களும்   அவரோடும் அவருடைய சீடரோடும் அமர்ந்து விருந்துண்டனர். 

ஏனெனில் இவர்களுள் பலர் இயேசுவைப் பின்பற்றியவர்கள். 

அதைப் பரிசேயரைச் சார்ந்த மறைநூல் அறிஞர் கண்டு,

அவருடைய சீடரிடம், 

"இவர் வரிதண்டுபவர்களோடும் பாவிகளோடும் சேர்ந்து உண்பதேன்?" என்று கேட்டனர். 

அவர்கள் தாங்கள் மட்டும் திருச் சட்டத்தை அனுசரிப்பதாக. எண்ணிக் கொண்டு தங்களுக்குப் பிடிக்காதவர்களைப் பாவிகள் என நினைத்தார்கள்.

இயேசு, அவர்கள் சொன்னதைக் கேட்டவுடன் அவர்களை நோக்கி,

 "நோயற்றவர்க்கு அல்ல, நோயுற்றவருக்கே மருத்துவர் தேவை. 

நேர்மையாளர்களை அல்ல, பாவிகளையே அழைக்க வந்தேன்" என்றார். 

இயேசு தான் மனிதனாகப் பிறந்ததன் நோக்கத்தைச் சொல்லிவிட்டார்.

வரிதண்டுபவர்கள் மட்டுமல்ல,

 பரிசேயர்கள், மறை நூல் அறிஞர்கள் உட்பட, மனிதர்கள் அனைவருமே பாவிகள்.

இயேசு யார் நேர்மையாளர்கள், யார் பாவிகள் என்று சொல்லவில்லை.

நமது முதல் பெற்றோர் செய்த பாவத்தின் விளைவாக மனிதர்கள் அனைவருமே பாவிகள் தான்.

இயேசு தான் தனது சிலுவை மரணத்துக்கு முன் பயன் (Retrospective effect) கொடுத்து தனது தாயைச்  சென்மப் பாவம் இன்றி உற்பவிக்கச் செய்தார்.

அன்னை மரியாள் சென்மப் பாவ மாசின்றி உற்பவித்தது இயேசுவின் பாடுகளின் பலனாகத் தான்.

மரியாளும் ஆதாம், ஏவாளின் வாரிசுதான்.  ஆனாலும் அவள் தனது தாயாக வேண்டியிருந்ததால் கடவுள் அவளுக்கு விதி விலக்குக் கொடுத்து, சென்மப் பாவத்தில் விழாமல் காப்பாற்றினார்.

மனுக்குலத்தில் மூன்று பேருக்கு சென்மப் பாவம் இல்லை.

ஆதாம், ஏவாள் உற்பவிக்கவில்லை, பாவம் இன்றி படைக்கப் பட்டார்கள்.  அவர்கள் செய்தது கர்மப் பாவம்.

அன்னை மரியாள் சென்மப் பாவம் இன்றி உற்பவித்தாள்.

ஆகவேதான் புனிதர்களுள் அவளுக்கு முதலிடம்.

இறைவனை ஏற்கிறோம் என்று சொல்லும் சிலர் அவர் தன் அன்னைக்குக் கொடுத்த வரத்தை ஏற்க மறுக்கிறார்கள்.

யார் மறுத்தாலும் உண்மை பொய்யாகி விட முடியாது.

நாம் பாவிகள். நம்மைத் தேடித்தான் பரிசுத்தர் வந்தார்.

இயேசு பாவிகள் கூடவே இருக்கிறார் என்று சொல்வது,

 ஒரு மருத்துவரைப் பார்த்து,

"இவர் என்ன படித்து பட்டம் பெற்றவர் என்கிறார்கள். ஏன் எப்போதும் நோயாளிகள் கூடவே இருக்கிறார்?"  என்று சொல்வது போல் இருக்கிறது.

Fail ஆகும் நிலையில் உள்ள மாணவர்களுக்குதான் ஆசிரியர் அவசியம் தேவை.

படும் நிலையில் உள்ள பயிர்களுக்கு தான் மழை உடனே தேவை.

பாவிகளான நம் அனைவருக்கும் இயேசு அவசியம் தேவை.

நமக்காகத்தான் இயேசு விண்ணகம் எய்திய பின்னும் திவ்ய நற்கருணையிலும், குருக்கள் வடிவிலும் தொடர்ந்து நம்மோடு இருக்கிறார்.

இப்போது ஒரு கேள்வி.

இயேசு குருவின் உருவிலும் இருக்கிறார், 

திவ்ய நற்கருணையிலும் இருக்கிறார்.

நமக்கு இயேசுவின் இடத்தில் 

இருந்து   கொண்டு பாவ மன்னிப்புக் கொடுப்பவரும் குருவானவர்தான்,

நமது ஆன்மாவுக்கு உணவாக திவ்ய நற்கருணையைத் தருவதும் குருவானவர்தான்.

நாம் விண்ணை வாழ்வை அடைவதற்கு குருவானவர் தரும் பாவ மன்னிப்பு முக்கியமா, அவர் தரும் திவ்ய நற்கருணை முக்கியமா?

இதே கேள்வியை வேறு உருவத்தில் கேட்கிறேன்.

நமது உடல வாழ, வளர, சக்தி பெற உயிர் முக்கியமா, உணவு முக்கியமா?

இரண்டும் முக்கியம்தான், எது அதிக முக்கியம்?

உடலில் உயிர் இல்லா விட்டால் உணவால் என்ன பயன்?

குழந்தை உயிரோடு பிறந்தால் தான் தாய் அதற்குப் பால் கொடுப்பாள்.

இயேசு இறந்து விட்ட  சிறுமியை உயிரோடு எழுப்பிய பின்புதான்

அவளுக்கு உணவு கொடுக்கச் சொன்னார்.(மாற்கு .5:43)

சாவான பாவம் செய்யும் போது ஆன்மா மரணம் அடைகிறது.

மரணம் அடைந்த ஆன்மாவுக்கு, அதாவது பாவ நிலையில் உள்ள ஆன்மாவுக்கு திவ்ய நற்கருணையால் என்ன பயன்?

சாவான பாவ நிலையில் திவ்ய நற்கருணை உட்கொண்டால் அதுவே ஒரு சாவான பாவம்.

சாவான பாவம் இல்லாத நிலையில் உள்ள ஒருவர் திவ்ய நற்கருணை வாய்ப்பு இல்லாத சூழ்நிலையிலும் இறக்க நேரிட்டால் உறுதியாக விண்ணகம் செல்வார்.

ஆனால் சாவான பாவ நிலையில் உள்ள ஒருவர் பாவமன்னிப்பு பெறாமல், திவ்ய நற்கருணை உட்கொண்டு இறந்தால் விண்ணகம் செல்ல முடியாது.

இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது?

விண்ணகம் செல்ல ஒரே வழி பாவ மன்னிப்பு மட்டும்தான்.

இயேசு உலகுக்கு வந்ததன் நோக்கமே நமது பாவங்களுக்குப் பரிகாரம் செய்வதற்காகத்தான்.

அப்படியானால் இயேசுவின் இடத்திலிருக்கிற குருவானவரின் முக்கிய பணி என்ன?

இயேசு உலகில் மனிதனாக வாழ்ந்த போது

1. நற்செய்தியை அறிவித்தார்.

2. பாவங்களை மன்னித்தார்.

3.தன்னையே பலி கொடுத்தார்.

4. திவ்ய நற்கருணையை ஏற்படுத்தினார்.

அனைத்தையுமே குருவானவரும் செய்ய வேண்டும்.

ஆனாலும் மிக முக்கியமான பணி பாவமன்னிப்புதான்.

ஒருவர் திருமுழுக்கு பெற்று, சென்மப் பாவம் மன்னிக்கப் படும்போது தான் அவர் கிறிஸ்தவர் ஆகிறார்.

திருமுழுக்கு பெற்ற பின் நாம் பெற வேண்டிய முக்கிய திருஅருட் சாதனம் பாவசங்கீர்த்தனம்.

அதற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பவர்கள் தான் உண்மையான கிறித்தவர்கள்.

பாவமின்றி வாழ்ந்தால் தான் ஆன்மீக வாழ்வு வாழ முடியும்.

வாருங்கள்.  இயேசு பாவ சங்கீர்த்தனத் தொட்டியில் அமர்ந்திருக்கிறார். அவரிடம் சென்று பாவ மன்னிப்புப் பெறுவோம்.

உற்சாகத்துடன் விண்ணகப் பயணத்தைத் தொடர்வோம்.

லூர்து செல்வம்.

வெள்ளி 17-01-25 அதற்கு இயேசு, "நிறைவுள்ளவராக விரும்பினால் நீர் போய், உம் உடைமைகளை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். அப்பொழுது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர். பின்பு வந்து என்னைப் பின்பற்றும்" என்றார். (மத்தேயு நற்செய்தி 19:21)

வெள்ளி 17-01-25

 அதற்கு இயேசு, "நிறைவுள்ளவராக விரும்பினால் நீர் போய், உம் உடைமைகளை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். 

அப்பொழுது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர். பின்பு வந்து என்னைப் பின்பற்றும்" என்றார். 

(மத்தேயு நற்செய்தி 19:21)

"நிலை வாழ்வு பெற என்ன செய்ய வேண்டும் என்று கேட்டவரிடம்

இயேசு  "கட்டளைகளைக் கடைபிடியும்" என்று சொன்னார்.

"இன்னும் என்ன செய்ய வேண்டும்" என்று கேட்க

இயேசு, "நிறைவுள்ளவராக விரும்பினால் நீர் போய், உம் உடைமைகளை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். அப்பொழுது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர். பின்பு வந்து என்னைப் பின்பற்றும்" என்றார்.

இந்த வசனங்களில் நிலை வாழ்வு பெற இரண்டு வழிகளை இயேசு காண்பிக்கிறார்.

1. உலகில் வாழ்ந்து கொண்டு கட்டளைகளைக் கடைப்பிடித்தல்.

2. உலகை முற்றிலும் துறந்து முழுமையான அர்ப்பண வாழ்வு வாழ்தல்.

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால்,

1. இல்லறத்தை நல்லறமாக வாழ்தல்.

2. துறவற வாழ்வு வாழ்தல்.

கட்டளைகளைக் கடைப்பிடித்தால் போதும் என்று கருதுபவர்கள்

கட்டளைகளை மீறாத வகையில் செல்வத்தை ஈட்டலாம். 

உலகில் குடும்ப வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டு, 

ஈட்டிய செல்வத்தை இறையன்புப் பணிகளிலும், பிறர் அன்புப் பணிகளிலும் செலவழிக்கலாம்.

செல்வத்தை ஈட்டும் போதும், அதைச் செலவழிக்கும் போதும் இறைவன் கட்டளைகளை மீறாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

இத்தகைய வாழ்வில் முதலிடம் பெறுவது கட்டளைகள், அடுத்த இடம் பெறுவது செல்வம்.

கட்டளைகளைப் பற்றி கவலைப்  படாமல் செல்வம் ஈட்டுபவன் நிலை வாழ்வைப் பெற முடியாது.

"ஊசியின் காதில் ஒட்டகம் நுழைந்தாலும் செல்வந்தர்கள் இறையாட்சிக்கு உட்பட முடியாது என்று இயேசு கூறுவது கட்டளைகளை அனுசரியாத செல்வந்தர்களைப் பற்றிதான்.

கட்டளைகளைப் பற்றி கவலைப் படாதவன் செல்வம் சேர்க்க ஏமாற்றுவான், திருடுவான், லஞ்சம் வாங்குவான், இன்னும் இது போன்ற சட்டவிரோத செயல்களைச் செய்வான்.  இப்படிப்பட்டவன் எப்படி விண்ணகம் செல்ல முடியும்?

சீடர்கள்  "அப்படியானால் யார்தாம் மீட்புப் பெறமுடியும்?" என்று கேட்டபோது

இயேசு , " கடவுளால் எல்லாம் இயலும்" என்றார். 

அதாவது கடவுளின் வழிநடத்துதலின் படி செல்வத்தை ஈட்டி, அவர் விருப்பப்படியே செலவழிப்பவன் உறுதியாக விண்ணகம் செல்வான்.

கடவுளின் வழிநடத்துதலின் படி செல்வத்தை ஈட்டுபவன் அவரது கட்டளைகளை மீற மாட்டான்.

செல்வத்தைச் செலவழிக்கும் போது இயேசுவின் இரண்டாவது கட்டளை அவனுக்கு வழிகாட்டும்.

" உன்னை நீ நேசிப்பது போல உன் அயலானையும் நேசி.''

அயலானைத் தன்னைப் போல் நேசிப்பவன் அயலானைப் பட்டினி போட்டு விட்டு தான் மட்டும் சாப்பிடுவானா?

அயலானுக்கு உடை உடுத்தாமல் தான் மட்டும் உடுத்துவானா?

தன்னைப் போல் அயலானை நேசிப்பவன் தனக்குச் செய்வதை எல்லாம் அயலானுக்கும் செய்வான்.

கட்டளைகளின்படி நடக்கும் செல்வந்தர்களால் விண்ணகமே மண்ணகத்துக்கு வந்து விடும்.

அவர்கள் மூலமாக விண்ணகத் தந்தையின் சித்தம் நிறைவேறும்.

விண்ணகத் தந்தை நல்லவர்களுக்கும் உதவி செய்கிறார், கெட்டவர்களுக்கும் உதவி செய்கிறார்.

கட்டளைகளின் படி நடக்கும் செல்வந்தர்களும் அப்படியே செய்வார்கள்.

இறைவன் தந்த செல்வத்தை இறைவனின் கட்டளைகளின் படியே செலவழிப்பார்கள்.

"கொடுங்கள்; உங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்; 

அமுக்கிக் குலுக்கிச் சரிந்து விழும்படி நன்றாய் அளந்து உங்கள் மடியில் போடுவார்கள்.

 நீங்கள் எந்த அளவையால் அளக்கிறீர்களோ அதே அளவையால் உங்களுக்கும் அளக்கப்படும்." 

(லூக்கா நற்செய்தி 6:38)

இந்த இறை வாக்கு இறைவனின் விருப்பம்.

இருப்பதைப் பகிர்ந்து வாழ்பவர்கள் இறைவனின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுகிறார்கள்.

அவர்களுக்கு நிலை வாழ்வு உறுதி.

அடுத்தது துறவறம்.

தன்னிடம் இருக்கும் செல்வத்தை முற்றிலும் ஏழைகளுக்குக் கொடுத்து விட்டு,

உலகச் செல்வம் இல்லாத ஏழையாய்

விண்ணகக் செல்வமாகிய அருட் செல்வத்துடன் மட்டும்

இறைவனுக்காக மட்டும் வாழ்பவர் துறவி.

இறைவனின் கட்டளைகள் அனைவருக்கும் பொதுவானவை.

ஆகவே துறவிகளும் இறைவனின் 

கட்டளைகள்படிதான் வாழ வேண்டும்.

அதோடு உலகச் செல்வங்கள் இன்றி ஏழைகளாய் வாழ வேண்டும்.

ஏழை என்ற வார்த்தையைச் சரியாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இல்லாதிருப்பவன் ஏழை.

இல்லாமை இரண்டு வகைப்படும்.

1. செல்வம் இல்லாமை.

2. செல்வத்தின் மீது பற்று இல்லாமை. (Poor in spirit)

செல்வம் இல்லாதிருந்து அதன் மேல் பற்று இருந்தால் அது செல்வம் இல்லாமை ஆகாது.

பிச்சைக்காரன் கூட மனதளவில் செல்வந்தனாக வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான்.

லட்சாதிபதி கூட மனதளவில் ஏழையாக வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான்.

 துறவிகள் தாங்கள் பயன்படுத்தும் பொருட்களுக்குச் சொந்தம் கொண்டாடக் கூடாது.

புகை வண்டியில் பயணிப்பவர்கள் அதற்குச் சொந்தம் கொண்டாட முடியுமா?

எளிய உள்ளத்தோராக இருக்க வேண்டும்.

திருக்குடும்பம் இல்லறத்துக்கும், துறவறத்துக்கும் எடுத்துக் காட்டு.

மரியும், சூசையும் திருமணமானவர்கள்.

இயேசு, மரி, சூசை ஆகிய மூவரும் துறவிகள்.

 மூவரும் உலகில் தச்சு வேலை செய்து பொருள் ஈட்டி வாழ்ந்தார்கள்.

மூவரும் உலகப் பொருட்கள் மீது பற்று இல்லாமல் வாழ்ந்தார்கள்.

 "நிறைவுள்ளவராக விரும்பினால் நீர் போய், உம் உடைமைகளை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். அப்பொழுது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர். பின்பு வந்து என்னைப் பின்பற்றும்" 

(மத்தேயு நற்செய்தி 19:21)

இயேசுவின் இந்த அழைப்பை ஏற்று உலகப் பொருட்கள் எதுவும் இல்லாமல் வாழ்பவர்கள் துறவிகள்.

இவர்களும் இரண்டு வகையினர்.

1. துறவர சபைகளைச் சேர்ந்தவர்கள். 

இவர்கள் கற்பு, கீழ்ப்படிதல், தரித்திரம் ஆகிய வார்த்தைப் பாடுகளின் அடிப்படையில் வாழ்கிறார்கள்.

2. மேற்றிராசனக் குருக்கள். இவர்கள் கற்பு 

வார்த்தைப்பாடு கொடுப்பதோடு தங்கள் ஆயருக்குக் கட்டுப்பட்டு உழைக்கிறார்கள்.

ஒருவர் உலகப் பொருட்கள் மீது பற்றில்லாதவர் என்பதை எப்படித் தெரிந்து கொள்வது?

ஒருவர் ஒரு பொருளை 

அதற்காகவே விரும்பினால் அது பொருளாசை.

அதன் பயன்பாட்டுக்காக மட்டும் அதை வைத்திருக்க வேண்டும்.

அதற்காகவே விரும்புபவர்கள் அது கிடைக்காவிட்டாலும், கிடைத்தது தொலைந்து விட்டாலும் அதற்காக வருத்தப் படுவார்கள்.

பொருளை அதன் பயன்பாட்டுக்காக மட்டும் 

வைத்திருப்பவர்களும், அது தங்கள் கையை விட்டுப் போனால் அதைப் பற்றிக் கவலைப் படாதவர்களும் பொருள் பற்று இல்லாதவர்கள்.

பற்றில்லாதவர்கள் ஆடம்பரத்தை விரும்ப மாட்டார்கள்.

உலகையே படைத்த இயேசுவே எந்தப் பொருள் மீதும் பற்றில்லாமல் தான் வாழ்ந்தார்.

அவர் பிறந்த மாட்டுத் தொழுவம் கூட உலக ரீதியாக அவருடையது அல்ல.

பொது வாழ்வின் போது தலை சாய்க்கக் கூட அவருக்கு சொந்த இடம் இருந்ததில்லை.

கிடைத்தால் சாப்பாடு, கிடைக்கா விட்டால் பட்டினி.

ஒரு முறை பசியின் காரணமாக அத்திமரத்தில் பழம் இருக்கிறதா என்று தேடிப் பார்த்தார்.

பழம் இல்லை. பட்டினிதான்.

அவரது சீடர்களின் கதியும் 

அப்படித்தான். ஒரு முறை பசி தாங்க முடியாமல் தானியக் கதிர்களைக் கசக்கித் தின்றார்கள்.

அவர் அறையப்பட்ட சிலுவையும் அவருடையதல்ல,

அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்ட கல்லறையும் அவருடையதல்ல.

வள்ளுவர் பாடிய "பற்றற்றான்" அவர் தான்.

"பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை."

உலகப் பற்றற்ற இயேசுவின் பாதங்களை நாம் பற்றிக் கொண்டால் நாமும் உலகப் பற்றில்லாமல் வாழலாம்.

இறைவன் மீது மட்டும் பற்று கொள்வோம்.

உலகப் பொருட்களை இறைவன் புகழுக்காகப் பயன்படுத்துவோம்.

"பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை, அப்பற்றைப்

பற்றுக பற்று விடற்கு." (350)

லூர்து செல்வம்.

வியாழன் 16-01-25உங்களுள் எவரும் பாவத்தால் ஏமாற்றப்பட்டு, கடின உள்ளத்தினர் ஆகாதவாறு, ஒவ்வொரு நாளும் "இன்றே" என எண்ணி, நாள்தோறும் ஒருவருக்கொருவர் அறிவுரை கூறுங்கள். (எபிரேயர் 3:13)

வியாழன் 16-01-25

உங்களுள் எவரும் பாவத்தால் ஏமாற்றப்பட்டு, கடின உள்ளத்தினர் ஆகாதவாறு, ஒவ்வொரு நாளும் "இன்றே" என எண்ணி, நாள்தோறும் ஒருவருக்கொருவர் அறிவுரை கூறுங்கள். 

(எபிரேயர் 3:13)

எபிரேயர்கள் யூதர்கள். அவர்களது விசுவாச வாழ்க்கையில் ஏதோ பிரச்சினைகள் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும்.

அதனால் தான் எகிப்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து மீட்கப்பட்டு வந்த இஸ்ரேலர்கள்

 பாலைவன பயணத்தின் போது கடவுளுக்கு எதிராக செய்த கிளர்ச்சிகளை ஞாபகப்படுத்தி

"நீங்கள் அப்படியே நடந்து கொள்ளாதீர்கள்'' என்று புனித சின்னப்பர் அறிவுரை கூறுகிறார்.

கடவுளே இஸ்ரேலர்களை எகிப்திலிருந்து வழிநடத்தி வந்தார்.

சரியாக உணவும் தண்ணீரும் கிடைக்கவில்லை என்று அவர்கள் கிளர்ச்சி செய்தார்கள்.

விசுவாச வாழ்க்கையில் பிரச்சினைகள் வரும். அவைகளுக்கு கடவுளுக்கு ஏற்ற வகையில் தீர்வு காண வேண்டுமே தவிர பாவத்திற்கு இடம் கொடுத்து விடக்கூடாது.

"பாலை நிலத்தில் சோதனை நாளன்று கிளர்ச்சியின்போது இருந்ததுபோல, உங்கள் இதயத்தைக் கடினப்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள். 

அங்கே உங்கள் மூதாதையர் நாற்பது ஆண்டுகள் என் செயல்களைக் கண்டிருந்தும் என்னைச் சோதித்துப் பார்த்தனர்."

(எபிரேயர் 3:8,9)

இஸ்ரேலர்கள் நடந்து கொண்டது போல கிறிஸ்தவர்கள் நடக்கக் கூடாது என்று அறிவுரை கூறுகிறார்.

'பாவத்தால் ஏமாற்றப்பட்டு, கடின உள்ளத்தினர் ஆகாதவாறு' பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

நாள்தோறும் ஒருவருக்கு ஒருவர் அறிவுரை கூறுங்கள்." என்கிறார்.

"ஒவ்வொரு நாளும் "இன்றே" என எண்ணச் சொல்கிறார்."

"அறிவுரைகளை உடனடியாக செயல்படுத்த வேண்டும், நாளைக்கு என்று தள்ளிப் போடக்கூடாது.'' என்கிறார்.

'இன்றே' என்ற ஒற்றைச் சொல்லில் பொதிந்து கிடக்கும் பொருளைத் தியானிப்போம்.

உடல் நலம் இல்லாத காரணத்தால் மருத்துவரைப் பார்க்கிறோம்.

மருத்துவர் பரிசோதித்துப் பார்த்து விட்டு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று மருத்துவ ஆலோசனை கூறுகிறார்.

உடல் நலம் பெற வேண்டுமானால் அவர் கூறுவதை உடனடியாகச் செய்ய வேண்டும்.

"இப்போது வேறு வேலை இருக்கிறது. சில நாட்கள் கழித்துப் பார்த்துக் கொள்ளலாம்" என்று நாளைத் தள்ளிப் போட்டால் சுகமாக முடியாத நிலைக்கு நோய் முற்றிவிடும்.

பாவ நிலையில் இருக்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.

சுவாமியார் பிரசங்கத்தில் பாவ நிலையில் உள்ளவர்கள் உடனடியாக நல்ல பாவ சங்கீர்த்தனம் செய்து, பாவ மன்னிப்பு பெற்று, புண்ணிய வாழ்வை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறார்.

நாம் செய்வதை 'இன்றே' செய்ய வேண்டும்.

நமக்கு நாளை வருமோ, வராதோ தெரியாது.

நாளை வருமா என்று நாளைக்கு தான் தெரியும்.

தெரியாத நாளுக்காகக் காத்திருக்காமல் கண் முன் இருக்கும் நாளைக் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

முன்பு சினிமா தியேட்டர்களில் 'இன்றே இப்படம் கடைசி' என்று போஸ்டர் ஒட்டியிருந்தால் அன்று முதல் நாள் போல கூட்டம் இருக்கும்.

'இன்று கடைசி' என்ற சொற்றொடருக்கு அவ்வளவு வலிமை.

நமது வாழ்வில் ஆரம்ப நாள் (Birthday) எது என்று கேட்டால் சொல்லி விடுவோம்.

இறுதி நாள் எது என்று கேட்டால் நமக்குத் தெரியாது.

இறுதி நாளில் சொல்ல இருக்க மாட்டோம்.

இன்றே இறுதி எண்ணி செயல்பட வேண்டும்.

இன்று இறுதி என உறுதியாகத் தெரிந்தால் விண்ணகப் பயணத்தில் முழுக் கவனத்தையும் செலுத்துவோம்.

ஒவ்வொரு நாளையும் இறுதி நாள் என்று எண்ணி வாழ்ந்தால் பாவம் செய்ய மாட்டோம்.

செய்த பாவத்துக்குப் மன்னிப்புப் பெற்று விடுவோம்.

விண்ணக வாசல் திறந்த உடனே உள்ளே நுழைய ஒவ்வொரு 

வினாடியையும் இறுதி வினாடியாக எண்ணி எதிர் பார்த்த நிலையில் இருப்போம்.

திருமணத் தம்பதியர் தாலி கட்டும் நேரத்தை எவ்வளவு ஆர்வத்தோடு எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்களோ அதை விட அதிக ஆர்வத்தோடு விண்ணக மணாழனைக் காணத் தயாராக இருப்போம்.

இன்றே இறுதி என்று எண்ணி வாழ்ந்தால் இறுதி வினாடி மிகவும் மார்ச்சிகரமானதாக இருக்கும்.

ஏனெனில் மண்ணக வாழ்வின் இறுதி தான் விண்ணக வாழ்வின் ஆரம்பம்.

ஆரம்ப மகிழ்ச்சி இறுதியிலேயே ஆரம்பித்து விடும். ,

ஆரம்பமும் முடிவும் இல்லாத கடவுள் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாரோ  அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருப்போம் இறுதியில் ஆரம்பத்தைப் பார்த்தால்.

''ஆதலால், உங்கள் விண்ணகத் தந்தை நிறைவுள்ளவராய் இருப்பது போல நீங்களும் நிறைவுள்ளவர்களாய் இருங்கள் '

(மத்தேயு நற்செய்தி 5:48)

என்ற இறைவாக்கு நம்மில் நிறைவேறும்.

லூர்து செல்வம்.

புதன் 15-01-25. கடவுள் மாறாதவர்.(தொடர்ச்சி)

புதன் 15-01-25

கடவுள் மாறாதவர்.

(தொடர்ச்சி)

"'பைபிள் செய்தி கடவுளுடையது.

எழுதியது மனிதன், மனித மொழியில்.

மனித மொழியால் கடவுளைப் பற்றி உள்ள படியே எழுத முடியாது. வேறு வழி இல்லாமல் மனித மொழி பயன் படுத்தப் பட்டிருக்கிறது.

நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய விதமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

"மண்ணுலகில் மனிதரை உருவாக்கியதற்காக ஆண்டவர் மனம் வருந்தினார். அவரது உள்ளம் துயரமடைந்தது. 

(தொடக்கநூல் 6:6)

என்று பைபிளில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

ஆனால் கடவுளால் மனம் வருந்த முடியாது.

அன்பு, மகிழ்ச்சி போன்ற நேர்முகப் பண்புகள் அளவில்லாத விதமாய் உள்ள கடவுளிடம்

கோபம், வருத்தம் போன்ற எதிர்மறைப் பண்புகள்  இருக்க முடியாது.

மனித பாவத்தின் கனாகனத்தின் அளவை நமக்கு விளங்க வைக்க ஆசிரியர் அவ்வாறு எழுதியிருக்கிறார்.

ஒரு வேலையும் செய்யாத சோம்பேறி மகனைப் பார்த்து,

"உன்னைப் பெற்றதுக்குப் பதில் ஒரு விளக்கு மாற்றைப் பெற்றிருக்கலாம். பெருக்கவாவது உதவும்" என்று தாய் கூறுவது போல.

சீனாய் மலையில் இறைவனின் வார்த்தைகள் பற்றி:

மோசே  செபித்த பின் கடவுள் மனம் மாறவில்லை.

தனது படைப்புகளைப் பற்றிய கடவுளின் அறிவும் நித்தியமானது.

அவைகளைப் பற்றி அவர் எடுக்கும் முடிவும் நித்தியமானது.

சீனாய் மலை அடிவாரத்தில் இஸ்ரேல் மக்கள் சிலை வழிபாடு செய்வார்கள் என்று கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

அவர்களை மன்னிக்கும் படி மோசே செபிப்பார் என்றும் கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

அவருடைய செபத்தின் அடிப்படையில் மன்னிப்பு நித்திய காலமாகத் தயார்.

அது எப்போது கொடுக்கப்பட வேண்டும் என்ற திட்டமும் நித்திய காலமாகத் தயார்.

திட்டப்படி சீனாய் மலையில் வைத்து மோசே செபித்தவுடன்  கொடுக்கப் பட்டது.

கடவுள் மாறவில்லை.

பைபிளில் பயன்படுத்தப் பட்ட மனித மொழியை கடவுளின் பார்வையிலிருந்து புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

(We must understand the human language used in the Bible from God's point of view)''

"இப்போது நாம் செய்யும் பாவங்களுக்கு மன்னிப்பு?"

"'நாம் என்ன பாவம், எப்போதெல்லாம் செய்வோம் என்று கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

நாம் செய்யும் பாவங்களுக்கு வருந்தி மன்னிப்புக் கேட்போமா, கேட்க மாட்டோமா என்பதும் கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

நாம் இன்று பாவசங்கீர்த்தனம் செய்தாலும் அதன் பலனாகிய மன்னிப்பு நித்திய காலமாகத் தயார்.

நித்திய காலமாகத் தயாராக இருக்கும் மன்னிப்பு குருவானவர் மூலம் இப்போது வருகிறது."

"இப்போது புரிகிறது.  கடவுள் அவரது அளவற்ற அன்பிலும், இரக்கத்திலும் மாறவில்லை.

ஆதாம் ஏவாளை அளவு கடந்த அன்புடன் படைத்தார்.

அவர் அந்த அன்பிலிருந்து கொஞ்சம் கூட எப்போதும் மாறவில்லை.

பாவம் செய்யும் போது மனிதன் தான் இறை அன்பை விட்டு விலகுகிறான். மன்னிப்புப் பெற்றவுடன் அவன்தான் இறைவன் அன்புக்குள் வருகிறான்.

இறைவன் மாறாது இருக்கிறார்.

அவரை ஒட்டி வாழ்வதும், விலகி வாழ்வதும் மனிதன் தான்.

அப்போ சாத்தானையும் கூட கடவுள் அளவு கடந்த விதமாய் நேசிக்கிறார் என்று தானே அர்த்தம்.''

"' உறுதியாக.

ஒரு மனிதன் விபரம் தெரிந்த நாள் முதல் மரணம் வரை எப்படி வாழ்வான் கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

அவர் மாறாதவராய் இருப்பதால் மனிதனுக்குக் கொடுத்த சுதந்திரத்தில் தலையிடுவதில்லை.

மனிதன் பாவம் செய்யும் போது அவன் மனம் திரும்ப அருள் வரங்களை நித்திய திட்டப்படி கொடுக்கிறார்.

அவற்றைப் பயன் படுத்தி அவன் மனம் திரும்ப வேண்டும்.

அதற்குத் தான்  சுதந்திரம்.

அவன் மனம் திரும்பாவிட்டால் அதற்கு அவன்தான் பொறுப்பு.''

"பாவிகள் மனம் திரும்ப நாம் ஏன் வேண்ட வேண்டும்?"

"'நாம் வேண்டும் போது நமக்கு செவிமடுத்து பாவி மனம் திரும்ப அதிகமாக அருள் வரங்களை அள்ளிக் கொடுக்கிறார்.

அவற்றை ஏற்று அவன் மனம் திரும்ப வேண்டும். அதையும் மீறி அவன் பிடிவாதமாக இருந்தால் அதற்கு அவன் தான் பொறுப்பு."

''நமக்குக் கடந்த காலமும், எதிர்காலமும் தெரியாது. ஆனால் கடவுளுக்கு அனைவரும் ஒரே நோக்கில் தெரிவதால் கடவுளைப் பொறுத்தவரை அனைவரும் சம காலத்தவர் தானே."

""நமது பார்வையில் ஆதாமும், நாமும் ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டு வித்தியாசத்தினர்.

ஆனால்  கடவுள் ஆதாமைப் பார்க்கும் போது நம்மையும் பார்த்திருப்பார்.

உலகில் வாழ்ந்த, வாழ்கின்ற, வாழப் போகின்ற அத்தனை கோடி மக்களும் ஒரே நோக்கில் இறைவன் பார்வையில்.  

நித்தியத்தில் கால இடைவெளியே கிடையாது.

ஒரு முறை ஐந்து காய வரம் பெற்ற புனித லியோ தன் இறந்து போன உறவினருடைய நல்ல மரணத்துக்காக வேண்டினாராம்.

அதற்கு அவர் கொடுத்த விளக்கம்,  தனது செபம் கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

அவர் உறவினர் வாழ்ந்தது காலத்தில். ஆகவே அவரது செபத்தின் பலனைக் கடவுள் அவருக்குக் கொடுத்திருப்பார்.

ஆகவே எனது இன்றைய செபத்தின் காரணமாக எனது உறவினர் நல்ல மரணம் அடைந்திருப்பார் என்றார்."

"அப்போ நாம் யாருக்காக வேண்டுமானாலும் செபிக்கலாம்.

கடந்த கால, நிகழ்கால ஆட்களுக்காகவும் செபிக்கலாம்.

எதிர்கால ஆட்கள் நமக்குத் தெரியாது. எதிர்காலத்துக்காக செபிக்கலாம்.

சரியா?"

"'சரி.  நம்மைப் போல நமது அயலானையும் நேசிக்க வேண்டும் என்பதன் பொருள் 

அதுதானே.

நாம் மட்டும் மோட்சத்துக்குப் போனால் போதுமா? மனிதர்கள் அனைவரும் நம்முடன் வர வேண்டாமா?''

"தாத்தா, கடவுளால் முடியாதது ஒன்றுமில்லை தானே."

"'அதில் என்ன சந்தேகம்."

"அவர் நினைத்தால் அனைவருடைய அனைத்துப் பாவங்களையும் யாரும் கேட்காமலேயே மன்னித்து, அவரையும் மோட்சத்துக்குக் கூட்டிக் கொண்டு போகலாமல்லவா?"

"'அவர் நினைத்தால் அனைவரையும் நேரடியாக மோட்சத்திலேயே படைத்திருக்கலாம்.

ஆனால் அவர் அப்படி நினைக்கவில்லை.

அவர் தரும் அருள் உதவியோடு நாமே மோட்சத்தை சம்பாதிக்க வேண்டும் என்று தான் அவர் ஆசைப் படுகிறார்.

படைத்தவரின் விருப்பப்படி நடப்பதுதான் நமது கடமை.

சந்தேகம் தீர்ந்ததா?"

''அதிபுத்திசாலிக்கும், அடிமுட்டளுக்கும் சந்தேகம் வராது. சந்தேகம் வராவிட்டால் கல்வி கற்க முடியாது' என்று எங்கள் ஆசிரியர் சொல்வார்.

நான் அதி புத்திசாலியும் அல்ல, அடி முட்டாளும் அல்ல. 

தற்க ஆசைப் படுகிறேன்.

நீங்கள் ஆசிரியர். சந்தேகம் வரும் போது நானும் வருவேன்."

லூர்து செல்வம்.

கடவுள் மாறாதவர்.

செவ்வாய் 14-01-25

கடவுள் மாறாதவர்.

"தாத்தா, கடவுள் மாறாதவர் என்று சொல்கிறார்களே, அது எனக்குப் புரியவில்லை."

"' முதலில் மாற்றம் என்றால் என்ன என்று புரிகிறதா?"

"அது எப்படி புரியாமல் இருக்கும்?

நாம் தான் ஒவ்வொரு வினாடியும் மாறிக்கொண்டிருக்கிறோமே.

கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால் எங்கள் வீட்டில் இருந்தேன். இப்போது உங்கள் முன் இருக்கிறேன்."

"'உன்னைப் பொறுத்த மட்டில் எதெல்லாம் மாறியிருக்கிறது?"

"நேரமும், இடமும் மாறியிருக்கிறது"

"' காலத்துக்கும், இடத்துக்கும் உட்பட்டது எல்லாம் மாறிக் கொண்டிருக்கும். சென்ற ஆண்டை விட இந்த ஆண்டில் வயதில் மாறியிருப்பாய். வயது மாறும் போது உருவம் மாறும்.

நாம் ஒரு இடத்திலேயே எப்போதும் இருப்பதில்லை.

வீட்டில் இருந்தால் கூட ஒரே இடத்தில் தொடர்ந்து இருப்பதில்லை."

'' அதாவது காலத்துக்கும், இடத்துக்கும் உட்பட்டவர்களால் மாறாமலிருக்க முடியாது."

"'கரெக்ட். கடவுள் காலத்துக்கும், இடத்துக்கும் அப்பாற்பட்டவர்.

நமக்கு ஆரம்பமும், முடிவும் இருக்கிறது.

கடவுள் துவக்கமும் முடிவும் இல்லாதவர்.

அவர் வாழும் விண்ணகம் இடம் கிடையாது."

"கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார் என்று சொல்கிறோம்?"

"'நமது மொழியும் காலத்துக்கும், இடத்துக்கும் உட்பட்டது.

அதனால்தான் வினைச் சொல்லுக்கு மூன்று காலங்கள் இருக்கின்றன.

நாம் பிறந்தோம், வாழ்கிறோம், இறப்போம்.

நமது மொழியில் எங்கும் இடத்தைக் குறிக்கும்.

உலகமெங்கும் என்றால் உலகின் எல்லா இடங்களிலும் என்று பொருள்.

உன்னால் ஒரே நேரத்தில் எல்லா இடங்களிலும் இருக்க முடியுமா?''

''முடியாது. வீட்டில் இருக்கும் போது பள்ளியில் இருக்க முடியாது. வீட்டில் கூட, கட்டிலில் படுத்திருக்கும் போது நாற்காலியில் இருக்க முடியாது."

"'அப்போது ஒன்றைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நம்மைப் பற்றி பேசப் பயன்படுத்தும் மொழியால் கடவுளைப் பற்றி பேச முடியாது.

ஆனால் வேறு வழி இல்லாததால் கடவுளைப் பற்றி பேச நமது மொழியைப் பயன் படுத்துகிறோம். ஆனால் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய விதமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார், ஆனால் நம்மைப் போல் அல்ல.

நாம் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். நான் இருக்கும் இடத்தில் நான் இருக்கும் போது உன்னால் இருக்க முடியாது.

கடவுள் இருக்க இடம் தேவை இல்லை.

எல்லா இடங்களிலும் கடவுள் தனது வல்லமையால், ஞானத்தால், அன்பினால் அதாவது அவருடைய பண்புகளால் இருக்கிறார்.

நமது மொழிப் படி எல்லா இடங்களிலும் உள்ள எல்லா பொருட்களையும் தனது வல்லமையால் படைத்தவர் அவர்.

அவற்றை அவர் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம். ஆகவே வல்லமையால் எங்கும் இருக்கிறார்.

எல்லா இடங்களிலும் உள்ள பொருட்களைப் பற்றியும் அவர் நன்கு அறிவார். ஆகவே ஞானத்தால் எங்கும் இருக்கிறார்.

அவர் தனது படைப்பை அன்பு செய்கிறார். ஆகவே தனது அன்பினால் எங்கும் இருக்கிறார்.

அதே போல் தான் நமது உள்ளத்திலும் இருக்கிறார்.

நம் மீது கொண்ட அன்பாலும், வல்லமையாலும் நம்முள் இருக்கிறார்.

நம்மைப் போல இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு இருக்கவில்லை.

God does not occupy space. 

புரிகிறதா?"

"புரிகிறது. அவரே அன்பு தானே.

அன்பாகிய அவர் நம்முள் இருப்பதால் தான் நம்மால் அன்பு செய்ய முடிகிறது.''

"' அவர் எப்போதும் நம்மை நினைத்துக் கொண்டு இருப்பதால் தான் நாம் இருக்கிறோம். கடவுளால் யாரையும், எதையும் மறக்க முடியாது.

நாம் அளவுள்ளவர்கள். அளவுள்ள பொருள் வளர வாய்ப்பு இருக்கிறது. 

கடவுள் அளவில்லாதவர். அவரால் இருப்பதை விட பெரியவராகவோ, சிறியவராகவோ மாற முடியாது.

அவரது அளவில்லாத அன்பு கூடவும் செய்யாது, குறையவும் செய்யாது.''

''ஆனால், தாத்தா, கடவுள் ஆவி (Spirit) தானே. ஆவியான கடவுள் உடலும் ஆன்மாவும் உள்ள மனிதனாகப் பிறந்தாரே,  அது மாற்றமில்லையா?"

"'நீ அமெரிக்காவுக்கு Flightஅ போக திட்டமிட்டிருக்கிறாய் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.

ஆனால் புறப்படக் கூடிய நேரம் வந்ததும் உன் திட்டத்தை மாற்றி கப்பலில் பயணிக்கிறாய்.

நீ உன் திட்டத்தில் மாறியிருக்கிறாய்.

ஆனால் திட்டமிடும்போதே பாதி தூரம் Flight லும், பாதி தூரம் கப்பலிலும் போகத் திட்டமிட்டிருக்கிறாய் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.

பாதி தூரம் Flight ல் பயணித்த பின் நீ கப்பலில் ஏறினால், நீ மாறியிருக்கிறாயா?"

"இல்லை. நான் முதலில் போட்ட திட்டப் படிதான் பயணிக்கிறேன்.

ஒரு வேளை கப்பலில் பயணிக்காமல் நடந்து பயணித்தால் நான் மாறியிருக்கிறேன்."

"' Very good. கடவுள் திட்டப்படி செயல் படுகிறார். அவரது திட்டத்தை மாற்ற மாட்டார். 

மாற்ற முடியாது, மாற முடியாதது அவர் இயல்பு.

அவருடைய திட்டம் நித்தியமானது.

கடவுள் நித்தியர், அவருடைய திட்டமும் நித்தியமானது.

அவரைப் பற்றி பேசும் போது வினைச் சொற்கள் நிகழ்காலத்தில் இருக்க வேண்டும்.

இருக்கிறவர் கடவுள்.

ஆனால் நம்மைப் பொறுத்த மட்டில் நாம் பேசுவதற்கு முன்பு செய்யப்பட்டதை குறிக்க இறந்த கால வினைச் சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறோம்.

அதனால் கடவுள் உலகைப் படைத்தார் என்று கூறுகிறோம்.

கடவுள் அளவில்லாத ஞானம் உள்ளவர்.

நம்மைப் பொறுத்த மட்டில் நமக்கு முன் கோடிக்கணக்கான ஆண்டுகள் கடந்து போய் விட்டன.

இன்னும் கோடிக்கணக்கான ஆண்டுகள்  வரயிருக்கின்றன.

நம்மால் கடந்த ஆண்டுகளைப் பார்க்க முடியாது.

 வரும் ஆண்டுகளையும் பார்க்க முடியாது. நிகழ்வதை மட்டும் பார்க்க முடியும்.

ஆனால் கடவுளுக்கு முக்காலமும் ஒரே நோக்கில் எப்போதும் தெரியும்.

மனிதனைப் படைக்கத் திட்டமிடும் போதே மனிதன் பாவம் செய்வான் என்று அவருக்குத் தெரியும்.

ஆகவே பாவத்திலிருந்து மனிதனை மீட்க மனிதனாகப் பிறக்க வேண்டும் என்பது அவரது நித்திய காலத் திட்டம்.

திட்டப்படி மனிதனாகப் பிறந்தார்.

திட்டப்படி நற்செய்தி அறிவித்தார்.

திட்டப்படி பாடுகள் பட்டார்.

திட்டப்படி மரித்தார்.

திட்டப்படி உயிர்த்தார்.

அவரது நித்திய காலத் 

திட்டத்திலிரிந்து அவர் மாறவேயில்லை.

மாற முடியாது.''

" நான் உங்களுக்கு விரோதமாக ஒரு தப்பு செய்கிறேன் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.

உங்களுக்கு என் மேல் கோபம் ஏற்படுகிறது.

நான் மன்னிப்பு கேட்கிறேன். கோபம் மாறி மன்னிக்கிறீர்கள்.

அதாவது நான் மன்னிப்பு கேட்கும் போது நீங்கள் மாறுகிறீர்கள்.

நாம் பாவம் செய்யும் போது கடவுளை நோகச் செய்கிறோம். நாம் மன்னிப்புக் கேட்கும் போது கடவுள் மனம் மாறினால் தானே நம்மை மன்னிக்க முடியும்.

ஒவ்வொரு முறை நம்மை மன்னிக்கும்போதும் கடவுள் மனம் மாறுகிறார் என்று நான் சொல்கிறேன்.

நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள்?"

"'கடவுள் மனம் மாறவில்லை என்று நான் சொல்கிறேன்.''

"தாத்தா, பழைய ஏற்பாட்டில் இஸ்ரேல் மக்கள் தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட கன்றுக் குட்டியை வணங்கியபோது அவர்கள் மீது தடவுள் கோபமாக இருந்தார் என்றும், மோயீசன் அவர்களுக்காக மன்றாடிய பின் 

கடவுள் தம் எண்ணத்தை மாற்றிக் கொண்டு தம் மக்களுக்குச் செய்யப்போவதாக அறிவித்த தீங்கைச் செய்யாது விட்டுவிட்டார். 

(விடுதலைப் பயணம் 32:14)

என்றும் பைபிள் சொல்கிறதே."

(தொடரும்)

லூர்து செல்வம்.

திங்கள் 13-02-25 "உடனே அவர்கள் வலைகளை விட்டுவிட்டு அவரைப் பின்பற்றினார்கள்."(மாற்கு நற்செய்தி 1:18)

திங்கள் 13-02-25

"உடனே அவர்கள் வலைகளை விட்டுவிட்டு அவரைப் பின்பற்றினார்கள்."

(மாற்கு நற்செய்தி 1:18)

பெத்லகேமில் பிறந்து, நசரேத்தில் திருக் குடும்பத்தில் வளர்ந்த இயேசு,

30 வயது நிரம்பியவுடன் தனது பொதுவாழ்வுப் பணியை ஆரம்பிக்கிறார்.

பொதுவாழ்வுப் பணியின் மையம் கலிலேயாக் கடலின் கரையில் அமைந்துள்ள கப்பர்நாகும் .

மீன் பிடிக்கும் தொழிலாளர்களாக சீமோன், அந்திரேயா, யாகப்பர், அருளப்பர் ஆகியோரும் இவ்வூரினர் தான்.

கடற்கரை ஓரமாக நடந்து வந்த இயேசு மீன் பிடிக்கும் தொழிலில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்த அவர்களை தன் பின்னால் வரும்படி அழைக்கிறார்.

அவர்களும்  வலைகளை விட்டுவிட்டு அவரைப் பின்பற்றினார்கள்.

தேவ அழைத்தலை ஏற்றுத் தங்கள் பரம்பரைத் தொழிலை விட்டுவிட்டு இயேசுவைப் பின்பற்றினார்கள்.

அவர்களுடைய பரம்பரைத் தொழிலுக்கு ஆதாரம் வலைகள்.

வலைகளை விட்டு விட்டார்கள் என்றால் தங்கள் வாழ்வாதாரத் தொழிலையே விட்டு விட்டார்கள் என்று அர்த்தம்.

மீன் பிடிக்கும் பணி லௌகீகப் பணி.

இயேசுவைப் பின்பற்றுவது ஆன்மீகப் பணி.

ஆன்மீகத்தைப் பின்பற்ற வேண்டுமென்றால் லௌகீகத்தைக் கைவிட வேண்டும்.

ஒருவர் ஒரே நேரத்தில் இரண்டு தலைவர்களுக்கு ஊழியம் செய்ய முடியாது.

ஒரே நேரத்தில் இறைவனுக்கும், உலகத்துக்கும் ஊழியம் செய்ய முடியாது.

இப்போது ஒரு கேள்வி எழும்.

இறைவன் நம்மைப் படைத்து வாழ விட்டிருப்பது உலகில் தானே.

உலகக் காரியங்களைச் செய்யாமல் எப்படி உலகில் வாழ முடியும்?

சாப்பிடாமல் வாழ முடியாது.

சாப்பிட வேண்டுமென்றால் பயிர்த் தொழில் செய்ய வேண்டும்.

பயிர்த் தொழில் உலகைச் சார்ந்தது.

அதைச் செய்யாமல் வாழ முடியாது.

அப்படியானால் பயிர்த் தொழில் செய்பவர்கள் இறைவனுக்கு ஊழியம் செய்ய முடியாதா?

இப்படிக் கேட்பது, "வகுப்பில் அமைதியாக இருக்க வேண்டும்" என்று ஆசிரியர் சொன்னால்,

"அமைதியாக இருந்து கொண்டு எப்படி சார் நீங்கள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு எப்படி பதில் சொல்லுவது? " என்று கேட்பது போல் இருக்கிறது.

"வகுப்பில் அமைதியாக இருக்க வேண்டும்" என்று சொன்னால் பாடம் கற்பதற்கு ஊறு விளைவிக்கும் வகையில் எதுவும் செய்யக் கூடாது என்று அர்த்தம்.

லௌகீகம் கூடாது என்றால் நமது உலக வாழ்வு ஆன்மீக வாழ்வுக்கு ஊறு விளைவிக்கக் கூடாது என்று அர்த்தம்.

ஆன்மாவுக்கு உதவிகரமாக இருக்கவே உடல்.

ஆன்மீக வாழ்வுக்கு உதவியாக நமது உடல் என்ன செய்தாலும் அது ஆன்மீகச் செயல் தான்.

அப்படியானால் ஏன் இயேசுவின் சீடர்கள்  மீனவத் தொழிலை முற்றிலுமாக துறந்து விட்டு இயேசுவின் பின் சென்றார்கள்?

ஒரு அடிப்படை உண்மையை முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

திரு முழுக்கு பெற்ற அனைவரும் இயேசுவின் சீடர்கள்தான்.

திருச்சபை  அனைவரையும் குருத்துவத்தினர் என்று தான் அழைக்கிறது.

தேவத் திரவிய அனுமானங்களை நிறைவேற்றுதல், 

திருப்பலி நிறைவேற்றுதல், 

பாவ மன்னிப்பு அளித்தல் போன்ற இயேசுவின் பணிகளைச் செய்ய அழைக்கப் படுபவர்கள் பணிக் குருத்துவத்தினர்.

இவர்கள் திருச்சபையின் நிர்வாகிகள்.

மற்றவர்கள் பொதுக் குருத்துவத்தினர்.

பொதுக் குருத்துவத்தினர் தாங்கள் வாழ்வதற்காகச் செய்யும் எந்தத் தொழிலையும் இறைவனுடைய மகிமைக்காகச் செய்தால் அவர்கள் வாழ்வது ஆன்மீக வாழ்க்கை.

இறைவனுடைய மகிமைக்காகச் செய்யாமல் தாங்கள் வசதியாக வாழ்வதற்காக மட்டும் செய்தால் அது லௌகீக வாழ்க்கை.

லௌகீகத்துக்காக மட்டும் வாழ்பவர்களுக்கு விண்ணக வாழ்வில் இடமில்லை.

பணிக் குருத்துவ வாழ்வுக்கு அழைக்கப் படுபவர்கள் உலகைச் சார்ந்த வாழ்க்கையை முற்றிலும் துறந்து, குருத்துவப் பணியை மட்டுமே செய்ய வேண்டும்.

இயேசுவின் பன்னிரு சீடர்களும் பணிக் குருத்துவப் பணிக்காக அழைக்கப் பட்டவர்கள்.

ஆகவேதான் சீமோனும், அந்திரேயாவும், யாகப்பரும், அருளப்பரும் மீனவத் தொழிலுக்குரிய வலைகளை விட்டு விட்டு இயேசுவைப் பிள்பற்றினார்கள்.

ஒரு விவசாயி நிலத்தைப் பண்படுத்தி பயிர் செய்யும் போது மட்டும்தான் விவசாயப் பணியைச் செய்கிறார்.

மற்ற நேரங்களில் அவர் சுதந்திரப் பறவை. 

ஒரு ஆசிரியர் பள்ளியில் மாணவர்களுக்குப் போதிக்கும் போது மட்டும்தான் ஆசிரியப் பணி செய்கிறார்.

மற்ற நேரங்களில் அவர் சுதந்திரப் பறவை. 

அலுவலங்களில் பணி புரிவோர் மாலையில் வீட்டுக்கு வந்த பின் சுதந்திரப் பறவைகள்.

ஆனால் ஒரு குருவானவர் குருப்பட்டம் பெற்ற வினாடியிலிருந்து வாழ்நாள் முழுவதும் ஒவ்வொரு வினாடியும் கடமையை ஆற்ற வேண்டியவர்.

சுதந்திரம் கிடையாது.

ஒரு நாளில் 24 மணி நேரமும் ஒவ்வொரு வினாடியும் பணிக்குத் தயாராக இருக்க வேண்டும்.

இரவு 12 மணிக்கு நல்ல தூக்கத்தில் இருக்கும்போது அவஸ்தைப் பூசுதல் கொடுக்க அழைப்பு வந்தால் உடனே போயாக வேண்டும்.

வேலை நேரம் கிடாயாது.

No working hours.

எந்த நேரத்தில் பாவ சங்கீர்த்தனம்

 செய்ய ஆள்வந்தாலும் உடனே சங்கீர்த்தனம் கேட்டாக வேண்டும்.

ஏனெனில் பிரச்சினையில் இருப்பது கடவுளால் படைக்கப்பட்ட ஆன்மா.

குரு ஆண்டவர் செய்ய வேண்டிய பணியைச் செய்கிறார்.

ஆண்டவர் ஒவ்வொரு வினாடியும் தயாராக இருப்பது போல குருவும் இருக்க வேண்டும்.

இயேசு நமது மீட்பர்.

குருவானவர் இயேசுவின் பிரதிநிதி.

  பங்கிலுள்ள அனைத்து ஆன்மாக்களின் ஆன்மீக மீட்புக்கும் 

பங்குக் குருவானவர்தான் பொறுப்பு.

பாவங்களை மன்னிக்கும் அதிகாரம் கடவுளுக்கு மட்டும்தான் உண்டு.

கடவுள் தன் அதிகாரத்தைக் குருக்களுக்குக் கொடுத்திருக்கிறார்.

நாம் மீட்புப் பெற குருவானவருடைய உதவி கட்டாயம் தேவை.

நாம் கேட்கும் ஆன்மீக உதவிகளை குருவானவரால் மறுக்க முடியாது.

24 மணி நேரமும் ஒவ்வொரு வினாடியும் அவருக்குக் குருத்துவப் பணி இருப்பதால் வேறு எந்தப் பணியையும் பொறுப்பேற்கக் கூடாது. 

"இவரோ, என்றென்றும் நிலைத்திருப்பதால், மாறாத குருத்துவப் பணியைப் பெற்றுள்ளார்."

(எபிரேயர் 7:24)

இயேசு தனது சீடர்களிடம்,

''நிலம் வாங்கி மேற்பார்வையிடுங்கள், பள்ளிக்கூடங்கள் கட்டி

நடத்துங்கள்'" என்று கட்டளை கொடுக்கவில்லை.

இப்பொறுப்புக்களைக் குருக்களிடம் கொடுக்கும் போது அவர்களது ஆன்மீகப் பணி பாதிக்கப் படும்.

இப்பொறுப்புக்களை பொதுக் குருத்துவத்திடம் ஒப்படைத்து விட்டால் குருக்கள் தங்கள் ஆன்மீகப் பணியை இன்னும் சிறப்பாகச் செய்யலாம்.

திவ்ய நற்கருணை மூலம் நம்மோடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் இயேசு நமது குருக்கள் மூலமும் நம்மோடு வாழ்கிறார்.

குருக்கள் வழியே இயேசுவை அடைவோம்.

நமது விண்ணக வாசல் நமது குருக்கள் தான்.

விண்ணக வாசல் வழியாக விண்ணக பேரின்ப வாழ்வுக்குள் நுழைவோம்.

லூர்து செல்வம்.

தூய ஆவி புறா வடிவில் தோன்றி அவர்மீது இறங்கியது. அப்பொழுது, "என் அன்பார்ந்த மகன் நீயே, உன்பொருட்டு நான் பூரிப்படைகிறேன்" என்று வானத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஒலித்தது. (லூக்கா நற்செய்தி 3:22)

ஞாயிறு 12 -01-25

 தூய ஆவி புறா வடிவில் தோன்றி அவர்மீது இறங்கியது. அப்பொழுது, "என் அன்பார்ந்த மகன் நீயே, உன்பொருட்டு நான் பூரிப்படைகிறேன்" என்று வானத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஒலித்தது. 

(லூக்கா நற்செய்தி 3:22)

திரு முழுக்கு அருளப்பர்,

 "பாவமன்னிப்பு அடைய மனம்மாறித் திருமுழுக்குப் பெறுங்கள்" என்று யோர்தான் ஆற்றை அடுத்துள்ள பகுதிகள் அனைத்துக்கும் சென்று அவர் பறைசாற்றிவந்தார். 

(லூக்கா நற்செய்தி 3:3)

எருசலேமிலும் யூதேயாமுழுவதிலும் யோர்தான் ஆற்றை அடுத்துள்ள பகுதிகளனைத்திலும் இருந்தவர்கள் அவரிடம் சென்று 

 தங்கள் பாவங்களை அறிக்கையிட்டு யோர்தான் ஆற்றில் அவரிடம் திருமுழுக்குப் பெற்றுவந்தார்கள்.

மக்களெல்லாரும் திருமுழுக்குப் பெறும் வேளையில் இயேசுவும் திருமுழுக்குப் பெற வந்தார்.

அருளப்பர், "நான்தான் உம்மிடம் திருமுழுக்குப் பெற வேண்டியவன்; நீரா என்னிடம் வருகிறீர்?" என்று கூறித் தடுத்தார். 

இயேசு, "இப்பொழுது விட்டுவிடும். கடவுளுக்கு ஏற்புடையவை அனைத்தையும் நாம் நிறைவேற்றுவதுதான் முறை" எனப் பதிலளித்தார்.

பாவிகளை மனம் திருப்பும் நோக்கத்தோடு அருளப்பர் திருமுழுக்குக் கொடுத்து வந்தார்.

பாவமே செய்ய முடியாத இயேசு திருமுழுக்கு பெற வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

ஆனால் மனுக்குலம் முழுவதும் துவக்கம் முதல் இறுதி வரை செய்த, செய்கிற, செய்யப்போகிற 

அத்தனை பாவங்களையும் தானே சுமந்து அவற்றுக்குப் பரிகாரம் செய்யும் நோக்கோடு மனிதனாய்ப் பிறந்த இயேசு,

மற்றவர்கள் செய்த பாவங்களுக்குப் பரிகாரமாக தானே திருமுழுக்குப் பெற முன் வந்தார்.

இது  குற்றவாளியின் குற்றங்களுக்கு நீதிபதித் தனக்குத் தானே தண்டனை கொடுத்துக் கொள்வது போல.

குற்றவாளிகள் நாம், 

நீதிபதி கடவுளாகிய இயேசு.

''தூய ஆவி புறா வடிவில் தோன்றி அவர்மீது இறங்கினார். 

அப்பொழுது, "என் அன்பார்ந்த மகன் நீயே, உன்பொருட்டு நான் பூரிப்படைகிறேன்" என்று வானத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஒலித்தது."

(லூக்கா நற்செய்தி 3:22)

பரிசுத்த தம திரித்துவக் கடவுள் இவ்வசனத்தில் காட்சி தருகிறார்.

"என் அன்பார்ந்த மகன் நீயே," என்று குறல் கொடுப்பவர் தந்தை.

திரு முழுக்கு பெறுபவர் மகன்.

புறா வடிவில் தோன்றியவர் தூய ஆவி .

தந்தை, மகன், தூய ஆவியின் பெயரால் திரு முழுக்கு பெற்று இயேசு தனது பாவப் பரிகாரப் பணியை ஆரம்பிக்கிறார்.

இன்று ஆரம்பிக்கும் பாவப் பரிகாரப் பணி,  சிலுவையில்,

"தந்தையே, உம்கையில் என் உயிரை ஒப்படைக்கிறேன் "என்ற வார்த்தைகளுடன்  நிறைவு பெறும்.

இயேசுவின் திருமுழுக்கு நிகழ்வை ஒரு நிமிடம் சிந்தித்துப் பார்த்தோமென்றால் நமது மொத்த வாழ்வே தலை கீழாக மாறிவிடும்.

சர்வத்தையும் படைத்த சர்வ வல்லப கடவுள்

ஒன்றுமில்லாமையிலிருந்து அவரால் படைக்கப்பட்ட நம்மை

எல்லாம் வல்ல அவருடைய இருப்பிடத்துக்கு உயர்த்த 

எந்த அளவுக்கு தன்னையே தாழ்த்தியுள்ளார் நமக்குப் புரியும்.

நாம் பாவிகள் திரு முழுக்குப் பெற வேண்டும்.

பரிசுத்தராகிய அவர் ஏன் திரு முழுக்குப் பெற வேண்டும்?

தேவையில்லை.

ஆனாலும் நமக்காக அதைச் செய்தார்.

நாம் அவருக்காக என்ன செய்திருக்கிறோம்?

நமக்காக உண்கிறோம்.

அவருக்காக ஒரு நேர 

உணவையாவது ஒறுத்திருக்கிறோமா?

கட்டளைக்குப் பணிந்து அல்ல, நாமாகவே .

விதவிதமாக உடுக்கிறோம்.

அவருக்கு எத்தனை முறை உடை வாங்கிக் கொடுக்கிறோம்?

ஏழைகளுக்குக் கொடுக்கும் போது அவருக்குக் கொடுக்கிறோம்.

நாம் வசதியான இல்லங்களில் வாழ்கிறோம்.

நமது இதயத்தையாவது அவர் தங்க முழுமையாகக் கொடுத்திருக்கிறோமா?.

மணிக்கணக்காக எதையெல்லாமோ நினைத்துப் பார்க்கிறோம்.

இயேசுவைப் பற்றி ஒரு நாளைக்கு எவ்வளவு நேரம் சிந்திக்கிறோம்?  காலை மாலை செப நேரம் தவிர்த்து.

ஒவ்வொரு வினாடியும் நமக்காக வாழ்கிறோம்.  நமக்காக வாழ அவரை உதவிக்கு அழைக்கிறோம்.

அவருக்காக வாழ நமக்கு உதவ அவரை அழைக்கிறோமா?

அவர் நமக்காகச் செய்திருப்பதைக் கொஞ்ச நேரமாவது சிந்தித்துப் பார்த்தால் நாம் அவருக்காக, அவருக்காக மட்டும் வாழ ஆரம்பிப்போம்.

ஒவ்வொரு செயலையும் தந்தை, மகன், தூய ஆவியின் பெயரால் செய்தால் அவருக்கு எதிராக எதையும் செய்ய மாட்டோம்.

அவர் குழந்தையாய்ப் பிறந்தது நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க,

அவர் பெற்றோருக்குக் கீழ்ப்படிந்து நடந்தது,     நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க.

அவர் திருமுழுக்குப் பெற்றது  நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க.

அவர் நற்செய்தியை அறிவித்தது

நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க.

அவர் பாடுகள் பட்டது,   நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க.

அவர் சிலுவையில் அறையப்பட்டு மரித்தது,    நாம் பாவம் செய்யாமலிருக்க.

ஒவ்வொரு வினாடியும் இதை நாம் நினைத்துப் பார்த்தால் நாம் பாவமே செய்ய மாட்டோம்.

இயேசு மனிதனாய்ப் பிறந்ததன் நோக்கமும் நிறைவேறும்.

இயேசு நமக்காகப் பிறந்து, நமக்காக வாழ்ந்து நமக்காக மரித்தார்.

நாம் இயேசுவுக்காக வாழ்ந்து, இயேசுவுக்காக மரிப்போம்.

நிலையாய் வாழ்வோம்.

லூர்து செல்வம்.

சனி11-01-25 "ஆண்டவரே, நீர் விரும்பினால் எனது நோயை நீக்க உம்மால் முடியும்" (லூக்கா நற்செய்தி 5:12)

சனி11-01-25

 "ஆண்டவரே, நீர் விரும்பினால் எனது நோயை நீக்க உம்மால் முடியும்" 

(லூக்கா நற்செய்தி 5:12)

 தொழுநோயாளி ஒருவர் இயேசுவின் காலில் விழுந்து,

 "ஆண்டவரே, நீர் விரும்பினால் எனது நோயை நீக்க உம்மால் முடியும்" என மன்றாடுகிறார். 

இயேசு கையை நீட்டி, அவரைத் தொட்டு, 

"நான் விரும்புகிறேன்" உமது நோய் நீங்குக!" என்கிறார். 

உடனே தொழுநோய் அவரைவிட்டு நீங்குகிறது.

இயேசு அவரிடம், "இதை யாருக்கும் சொல்ல வேண்டாம். நீர் போய் உம்மைக் குருவிடம் காட்டி நோய் நீங்கியதற்காக மோசே கட்டளையிட்டுள்ள காணிக்கையைச் செலுத்தும்."

என்று கட்டளையிடுகிறார். 

நோயாளி, "என்னைக் குணமாக்கும்." என்று வேண்டவில்லை.

"உம்மால் குணமாக்க முடியும்" என்று தான் சொல்கிறான்.

செபத்தின் அடிப்படையைக் கவனிக்க வேண்டும்.

கோரிக்கைக்குக் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை விட இயேசுவின் வல்லமையை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறான்.

இறைவனோடு நமக்கு இருக்க வேண்டிய உறவின் அடிப்படையே அதுதான்.

"இறைவா, நான் உமது அடிமை. நீர சர்வ வல்லவர் என்பதை ஏற்றுக் கொள்கிறேன்."

சர்வ வல்லப கடவுளிடம் நம்மை ஒப்புக் கொடுத்தாலே போதும்.

நாம் அவருக்கு உரியவர்கள் என்பதை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டியதுதான் நமது கடமை.

அவருக்கு உரியதை எப்படி கவனித்துக் கொள்வது என்று அவருக்குத் தெரியும்.

அவருக்கு நாம் ஆலோசனை கொடுக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

நமக்கு என்ன வேண்டும் என்று நமக்குத் தெரிவதை விட கடவுளுக்கு நன்றாகத் தெரியும்.

நாம் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் அவரது அன்பை முழுமையாக அனுபவிப்பதுதான்.

அன்பை அனுபவிக்கத்தான் அதை நம்மோடு பகிர்ந்து கொண்டார்.

இறைவனின் அன்பில் வாழ்வது தான் வாழ்க்கை.

''இதை யாருக்கும் சொல்ல வேண்டாம்."

தான் அவனைக் குணமாக்கியதை யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம் என்று கட்டளையிடுகிறார்.

ஏன்?

மூன்று ஆண்டுகள் வாழ்ந்த பொது வாழ்வில் அவர் சென்ற இடமெல்லாம் நோயாளிகளைக் குணமாக்கினார்.

ஆனால் அதை யாரிடமும் சொல்லக் கூடாது என்றார்.

ஏன் என்பதற்கான விடையைத் தேடினால் அதை "மெசியானிய இரகசியம்" (Messianic secret) என்கிறார்கள்.

 இரகசியம் என்றாலே அது ஒருவருக்கு மட்டும் தான் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

"மெசியானிய இரகசியம்" என்றால் இயேசுவுக்கு மட்டுமே தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

இயேசுவின் இரண்டாம் வருகை எப்போது இருக்கும் என்று கேட்கப்பட்ட போது,

இயேசு, "அது தந்தையைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது." என்கிறார்.

அது சொல்லக் கூடாத இரகசியம் என்பது பொருள்.

ஆனாலும் இரகசியத்தை அறிய ஆசைப் படுவது நமது சுபாவம்.

சொல்லப் பட முடியாததை யூகிப்பது நமது பழக்கம்.

யூதர்கள் மெசியாவைப் பற்றித் தவறாக நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். 

மெசியா தங்களுக்கு அந்நியர் ஆட்சியிலிருந்து அரசியல் விடுதலையைப் பெற்றுக் கொடுப்பார் என்று எண்ணினார்கள்.

ஆனால் மெசியா வந்தது மனுக் குலத்திற்கு பாவத்திலிருந்து விடுதலை பெற்றுத்தர.

இயேசு ஆன்மீக விடுதலையாளர், அரசியல் விடுதலையாளர் அல்ல.

அவரைத் தேடி வருபவர்கள் அவரது நற்செய்தியைக் கேட்டு ஆள்மீகப் பயன் பெற வர வேண்டும்.

ஆன்மீகப் பயனோடு உடல் சார்ந்த நோய்களிலிருந்தும் குணம் பெற வேண்டும்.

அவரது புதுமைகளை விளம்பரப் படுத்தினால் அரசியல் விடுதலை பெற்றுத்தர மெசியா வந்து விட்டார் என்ற தவறான எண்ணத்தோடு அவரைப் பார்க்க வருவார்கள்.

இதைத் தவிர்க்கதான் தாங்கள் புதுமையாக குணம் பெற்றதை வெளியே சொல்ல வேண்டாம் என்று கட்டளையிட்டார்.

தான் மெசியா என்பது அதற்குரிய நேரம் வரும் போது வெளிப்பட வேண்டும்.

அவர் பாடுகள் படும் நேரமே அதற்குரிய நேரம்.

அதனால்தான் பாடுகளுக்கு கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்பு "தாவீது மைந்தனுக்கு ஓசன்னா" என்று பாடி ஊர்வலமாக அழைத்துச் செல்ல சம்மதித்தார்.

நாம் அதைப் புனித வாரத்தின் ஆரம்பத்தில் குருத்து ஞாயிறாகக் கொண்டாடுகிறோம்.

இது வரை சொன்னது விவிலிய அறிஞர்களின் யூகம்.

நம்மைப் பொருத்த மட்டில் நாம் யூகிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

இயேசு ஆன்மீக மீட்பர் என்று தெரிந்து தான் கிறித்தவர்களாக வாழ்கிறோம்.

நாம் இயேசு நமது மீட்பர் என்ற விசுவாசத்தில் உறுதியாக இருப்போம்.

நாம் மீட்பர் சொன்னபடி நடக்க வேண்டியது நமது கடமை.

கடவுளின் அளவில்லாத பண்புகளைப் பற்றிய உண்மையை அளவுள்ள நம்மால் ஆராய்ந்து கண்டு பிடிக்க முடியாது.

 தான் குணமாக்கியதை மற்றவர்களிடம் சொல்ல வேண்டாம் என்று கூறியிருந்தும்

 குணம் அடைந்தவர்கள் அவர் செய்த புதுமையைப் பற்றி சென்ற இடமெல்லாம் பேசினார்கள்.

அப்படிப் பேசுவார்கள் என்று இயேசுவுக்குத் தெரியும். அவர் முக்காலமும் அறிந்த கடவுள்.

இப்போது நமக்கு அந்தப் பிரச்சினை இல்லை.

அவர் வந்த நோக்கத்தை நிறைவேற்றி விட்டார்.

மெசியாவின் புகழைப் பரப்ப வேண்டியது நமது கடமை.

அவருடைய நற்செய்தியை உலகெங்கும் அறிவிப்பதோடு அவரது புகழைப் பரப்புவோம்.

அவர்தான் உலகை மீட்ட மெசியா என்று அனைவருக்கும் சொல்வோம்.

உலகோர் அனைவரும் அவர் மனித குல மீட்பர் என்பதை அறிய வேண்டும்.

அனைவருக்காகவும் தான் அவர் பாடுபட்டு மரித்தார்.

வாழ்க இயேசுவின் புகழ்.

லூர்து செல்வம்.

வெள்ளி10-01-25அவர் வாயிலிருந்து வந்த அருள்மொழிகளைக் கேட்டு வியப்புற்று, "இவர் யோசேப்பின் மகன் அல்லவா? "எனக் கூறி எல்லாரும் அவரைப் பாராட்டினர். (லூக்கா நற்செய்தி 4:22)

வெள்ளி10-01-25

அவர் வாயிலிருந்து வந்த அருள்மொழிகளைக் கேட்டு வியப்புற்று, "இவர் யோசேப்பின் மகன் அல்லவா? "எனக் கூறி எல்லாரும் அவரைப் பாராட்டினர். 

(லூக்கா நற்செய்தி 4:22)

இயேசு பிறந்தது பெத்லகேமில் .

வளர்ந்தது,

 முதல் 3 ஆண்டுகள் எகிப்தில்,

27 ஆண்டுகள் நசரேத் ஊரில்.

பொது வாழ்வின் போது தங்கியது கப்பர்நாகுமில் .

இயேசு அருளப்பரிடம் திருமுழுக்கு பெற்று,

40 நாட்கள் நோன்பு இருந்து,

பசாசினால் சோதிக்கப்பட்ட பின்பு

'

 நாசரேத்தைவிட்டு அகன்று செபுலோன், நப்தலி ஆகிய இடங்களின் எல்லையில் கடலோரமாய் அமைந்திருந்த கப்பர்நாகுமுக்குச் சென்று குடியிருந்தார்."

(மத்தேயு நற்செய்தி 4:13)

கப்பர்நாகும் தான் அவருடைய நற்செய்தி போதனையின் மைய இடமாக விளங்கியது.

கப்பர்நாகும் ஒரு கடற்கரை நகரம், மக்களின் தொழில் மீன்பிடிப்பு.

சீமோன், அந்திரேயா,

அருளப்பர், வியாகப்பர் 

 ,ஆகியோர்  இவ்வூரினர். நால்வரும் மீனவர்கள்.

 சீமோனுடைய  மாமியார் ஊரும் இதுதான்.

கப்பர்நாகுமிலிருந்து நற்செய்திப் பணியை ஆரம்பித்தார்.

அதுமுதல் இயேசு, "மனம் மாறுங்கள், ஏனெனில் விண்ணரசு நெருங்கி வந்துவிட்டது" எனப் பறைசாற்றத் தொடங்கினார். 

(மத்தேயு நற்செய்தி 4:17)

கப்பர்நகுமை ஒட்டிய கலிலேயாப் பகுதியில் நற்செய்தியை அறிவித்ததோடு, அங்குள்ள மக்களின் நோய்களைப் புதுமைகள் செய்து குணமாக்கினார்.

அங்கிருந்து இயேசு தாம் வளர்ந்த ஊராகிய நாசரேத்துக்கு வந்தார்.

   தொழுகைக் கூடத்திற்குச் சென்று   இறைவாக்கினர் எசாயாவின் சுருளேட்டிலிருந்து அவரைப் பற்றி முன்னறிவித்திருந்த வசனங்களை வாசித்தார்.

கப்பர்நாகுமில் அவர் செய்த புதுமைகளைப் பற்றி மக்கள் கேள்விப்பட்டிருந்தனர்.

அவர் வாயிலிருந்து வந்த அருள்மொழிகளைக் கேட்டு வியப்புற்று, "இவர் யோசேப்பின் மகன் அல்லவா? "எனக் கூறி எல்லாரும் அவரைப் பாராட்டினர்.

பாராட்டி என்ன பயன்?

 கப்பர்நாகும் மக்கள் அவரை மெசியாவாகப் பார்த்தார்கள்.

ஆனால் நசரேத் மக்கள் அவரை தச்சனின் மகனாகத் தான் பார்த்தார்கள்.

அவரைப் பற்றி அவர்களுக்கு அவ்வளவுதான் தெரியும்.

அவர் அங்கு வாழ்ந்திருந்தது திருக் குடும்ப வாழ்க்கை.

தச்சுத் தொழில் செய்து வந்த வாழ்க்கை.

அவருடைய உறவினர்களும் அங்குதான் வாழ்ந்தார்கள்.

ஒரு வகையில் அங்கு இயேசு வாழ்ந்தது மறைவு வாழ்க்கை.

பொது மக்களுக்கு அவர் யார் என்று தெரியாத வாழ்க்கை.

இயேசுவும், மரியும், சூசையும் அவ்வூர் மக்களோடு மக்களாக வாழ்ந்தார்கள்.

ஆகவே அவ்வூர் மக்களுக்கு அவர் மேல் விசுவாசம் ஏற்படவில்லை.

''இவர் தச்சர் அல்லவா! மரியாவின் மகன்தானே! யாக்கோபு, யோசே, யூதா, சீமோன் ஆகியோர் இவருடைய சகோதரர் அல்லவா? இவர் சகோதரிகள் இங்கு நம்மோடு இருக்கிறார்கள் அல்லவா?" என்றார்கள். இவ்வாறு அவரை ஏற்றுக் கொள்ள அவர்கள் தயங்கினார்கள். 

 இயேசு அவர்களிடம், "சொந்த ஊரிலும் சுற்றத்திலும் தம் வீட்டிலும் தவிர மற்றெங்கும் இறைவாக்கினர் மதிப்புப் பெறுவர்" என்றார். 

அங்கே உடல் நலமற்றோர் சிலர்மேல் கைகளை வைத்துக் குணமாக்கியதைத் தவிர வேறு வல்ல செயல் எதையும் அவரால் செய்ய இயலவில்லை. 

 அவர்களது நம்பிக்கையின்மையைக் கண்டு அவர் வியப்புற்றார். 

(மாற்கு நற்செய்தி 6:3-6)

ஆகவே அங்கு இயேசு அதிகமாக புதுமைகள் செய்யவில்லை.

மக்கள் அவரை விசுவசிப்பதற்குப் பதில் அவரை மலையிலிருந்து உருட்டிவிட்டு கொல்ல முயன்றார்கள். ஆனால் முயற்சி வெற்றி பெறவில்லை.

நசரேத் ஊர் மக்களிடமிருந்து  நாம் என்ன பாடம் கற்றுக் கொள்கிறோம்?

அவர்களைப் பொறுத்த மட்டில் இயேசு அவர்களைப் போல்  ஒரு சாதாரண மனிதர்.

ஒரு சாதாரண மனிதரின் அசாதாரணமான பேச்சு அவர்களுக்கு ஆச்சரியத்தைத் தந்தது, ஆகவே பாராட்டினார்கள்.

ஆனால் அவர் அங்கு வந்தது அவர்களுடைய      பாராட்டைப் பெறுவதற்காக அல்ல,    நற்செய்தி அறிவிப்பதற்காக.

நாமும் அநேக சமயங்களில் அவர்களைப் போல் தானே நடந்து கொள்கிறோம்.

ஞாயிற்றுக் கிழமை திருப் பலிக்குச் செல்கிறோம்.

திருப்பலியின் போது 

பக்தி உணர்வோடு 

பலி பீடத்தையும், குருவானவரையும் பார்க்கிறோம்.

ஆனால் குருவானவரில் நம்மைப் போன்ற மனிதரைப் பார்க்கிறோமா?  பரம பிதாவுக்குத் தன்னையே பலியாக ஒப்புக் கொடுக்கும் இயேசுவைப் பார்க்கிறோமா?

நசரேத் மக்கள் இயேசுவில்  மெசியாவைப் பார்க்கவில்லை, தச்சனின் மகனைத் தான் பார்த்தார்கள்.

குருவானவர் அப்பத்தை இயேசுவாக மாற்றவும், நமது பாவங்களை மன்னிகவும் இயேசுவின் அதிகாரத்தைப் பெற்றவர் என்பதை உணர்கிறோமா?

அவர் பிரசங்கம் வைக்கும் போது அவரது மொழி நடையைப் பாராட்டுகிறோமா? அல்லது ஆன்மீக வழிகாட்டும் இறை வார்த்தையாக எடுத்து, அதன் வழி நடக்கிறோமா?

அநேகர் " பிரசங்கம் Super" என்று பாராட்டுவதோடு சரி.

என்ன சொன்னார் என்பதை விட எப்படிச் சொன்னார் என்று கவனிப்பவர்கள் தான் அதிகம் இருக்கிறார்கள்.

பிரசங்கத்தைக் கேட்டு விட்டு அதன்படி நடப்பவர்களை விட,

அதைப் பற்றி விமர்சனம் செய்வதையே தொழிலாகக் கொண்டவர்கள் அதிகம் இருக்கிறார்கள்.

வகுப்பில் ஆசிரியர் நடத்தும் பாடத்தைக் கவனிக்காமல் அவரின் அசைவுகளை விமர்சனம் செய்யும் மாணவர்களைப் போல,

குருவானவர் கூறும் புத்திமதியைக் கவனிக்காமல் அவரை விமர்சனம் செய்பவர்களுக்கு அவரது பிரசங்கத்தால் எந்தப் பயனும் இல்லை, அவர்கள் கோவிலுக்கு வருவதில் அர்த்தமும் இல்லை.

ஆண்டவர் நமது ஆன்மீக நன்மைக்காக அவ்வப்போது சிலுவைகளை அனுமதிக்கிறார்.

அவற்றைப் பற்றி விமர்சனம் செய்து கொண்டிருக்காமல் 

நல்ல மனதுடன் ஏற்றுக் கொண்டு, 

பொறுமையுடன் சுமந்து,

 நமது பாவங்களுக்குப் பரிகாரமாக ஆண்டவருக்கு ஒப்புக் கொடுக்க வேண்டும்.

என்ன நடந்தாலும் நமது நன்மைக்காகவே நடக்கும்.

நடப்பதை விமர்சிக்காமல் இறைவனுக்காக ஏற்றுக் கொள்வதுதான் நமது மீட்புக்கான வழி.

லூர்து செல்வம்.

வியாழன் 09-01-26 "துணிவோடிருங்கள்; நான்தான், அஞ்சாதீர்கள்" (மாற்கு நற்செய்தி 6:50)

வியாழன் 09-01-26 

 "துணிவோடிருங்கள்; நான்தான், அஞ்சாதீர்கள்" 

(மாற்கு நற்செய்தி 6:50)

சீடர்கள் படகில் சென்று கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இயேசு கடல் மேல் நடந்து வருகிறார்.

சீடர்கள் அவரை அடையாளம் காணாமல் பேய் என நினைத்துப்

பயப்படுகிறார்கள்.

இயேசு அவர்களை நோக்கி,

 "துணிவோடிருங்கள்; நான்தான், அஞ்சாதீர்கள்"  என்கிறார்.

இயேசு திட்டம் போட்டே சீடர்களை படகில் அனுப்பிவிட்டு,

அவர்கள் போய்க் கொண்டிருக்கும் போது பின்னால்  கடல் மேல் நடந்து வருகிறார்.

அவர் எதைச் செய்தாலும் அதற்கு ஒரு நோக்கம் இருக்கும்.

ஒரு முறை படகில் சீடர்களோடு பயணித்துக் கொண்டிருக்கும் போது தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்.

சீடர்கள் புயலைக் கண்டு பயந்தார்கள்.

இப்போது அவரைப் பார்த்தே பயப்படுகிறார்கள்.

ஒரு வேளை சீடர்களை அச்சத்திலிருந்து விடுவித்து, துணிவில் பயிற்சி கொடுப்பதற்காக அவர் இவ்வாறு செய்திருக்கலாம்.

ஆனால் ஒன்று உண்மை.

நமக்கும் அந்த பயிற்சியைக் கொடுக்க விரும்புகிறார்.

நாம் இந்த வசனத்தை வாசிப்போம் என்று அவருக்குத் தெரியும்.

சீடர்களுக்குக் கூறிய வார்த்தைகள் நமக்கும் பொருந்தும்.

நாம் அநேக சமயங்களில் இயேசுவை அடையாளம் காணாமல் பயப்படுகிறோம்.

அவர் எப்போதும் நம் ஆன்மீகப் பயணத்தில் நம்மோடு தான் வருகிறார்.

பயணத்தின் போது நடப்பவை அவரால் திட்டமிடப் பட்டவையாயிருக்கும்.

நாம் அதைப் புரிந்து கொள்ளாமல் நம்மோடு வரும் அவரையும் அடையாளம் காணாமல் பயப்படுவோம்.

நமது எல்லா செயல்களிலும் வெற்றி நமது நோக்கமாக இருக்கும்.

தேர்வு எழுதினால் வெற்றி பெற வேண்டும்.

வேலைக்கு விண்ணப்பித்தால் வேலை கிடைக்க வேண்டும்.

அதிகமான சம்பளம் கிடைக்க வேண்டும்.

திருமணம் முடிக்க வசதியான துணை கிடைக்க வேண்டும்.

முதலில் ஆண் குழந்தை பிறக்க வேண்டும்.

இன்னும் இது போன்ற அநேக ஆசைகள்.

சில சமயங்களில் நமது ஆசைகள் நிறைவேறுவதில்லை.

கட்டப்பட்டு படித்து தேர்வு எழுதியிருப்போம்.

எதிர்பார்த்த வெற்றி கிடைக்காமல் தோல்வி 

அடைந்திருப்போம்.

உடனே நமக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்து விடும்.

நமது விசுவாசம் முழுமையாக இருந்தால்,

எப்போது இயேசு நம்மோடு தான் இருக்கிறார் என்று நாம் நம்பினால்,

அவர் தான் நம்மை வழி நடத்துகிறார் என்று நம்பினால்

நாம் தோல்வியிலும் வெற்றியைக் காண வேண்டும்.

ஏதோ ஒரு நன்மைக்காக நம்முடன் வரும் இயேசு தோல்வியை அனுமதித்திருக்கிறார் என்று நம்ப வேண்டும்.

என்ன நேர்ந்தாலும் நன்றி கூற வேண்டும்.

ஒரு முறை நானும் என் நண்பரும் ஒரு முக்கிய வேலைக்காக நெல்லைக்குச் செல்வதற்காக தென்காசி பேருந்து நிலையத்துக்குப் போனோம்.

பேருந்து வெளியே வரும் வாயில் வழியே உள்ளே நுழைந்தோம்.

பேருந்து புறப்பட்டு வாயிலுக்கு வந்து விட்டது.

கையை அசைத்தோம். ஓட்டுநர் பேருந்தை நிறுத்தவில்லை.

பேருந்தில் உட்கார இடம் இருந்தும் நிறுத்தவில்லை.

''என்ன சார் இப்படி ஆகிவிட்டது? 

ஓட்டுநருக்கு பார்வை இல்லையா?" என்று எனது வருத்தத்தைக் கூறினேன்.

'" எல்லாம் நன்மைக்காகத்தான் இருக்கும்."  நண்பர் ஆறுதல்

கூறினார்.

அரை மணி நேரம் கழித்து அடுத்த பேருந்தில் ஏறிப் பயணித்தோம்.

நாங்கள் ஆலங்குளத்தைத் தாண்டிச் சென்ற போது,

எங்களை விட்டு விட்டுப் போன பேருந்து ஒரு ஆல மரத்தில் மோதி விபத்தாகி நின்றது.

அநேகருக்குக் கை கால் முறிவு.

அப்போது புரிந்தது, பேருந்து எங்களை ஏற்றாமல் போனது எங்கள் நன்மைக்கே என்று.

கை கால் முறிவு ஏற்பட்டவர்களுக்கும் அவர்களைப் பொருத்த மட்டில் ஏதாவது நன்மைக்காகத்தான் இருக்கும்.

அது கடவுளுக்குத் தெரியும்; திட்டமிடுபவர் அவர் தானே.

எல்லா நேரமும் இயேசு நம்மோடு இருந்து வழிகாட்டுகிறார் என்று நாம் விசுவசுத்தால் நாம் எதற்கும் பயப்பட மாட்டோம்.

எப்போதும் துணிவாக இருப்போம்.

நமது உள்ளத்திலிருந்து இயேசு சொல்கிறார், 

''துணிவோடிருங்கள்; நான்தான், அஞ்சாதீர்கள்."

விசுவசிப்போம்.

நல்லவர்களாக நடப்போம்.

என்ன நேர்ந்தாலும் நன்றி கூறுவோம்.

லூர்து செல்வம்.

புதன் 08-01-25நமது அயலான் யார் என்ற கேள்விக்கு நல்ல சமாரியன் உவமையில் இயேசு விடை தருகிறார்.

புதன் 08-01-25

நமது அயலான் யார் என்ற கேள்விக்கு நல்ல சமாரியன் உவமையில் இயேசு விடை தருகிறார்.

யார் இந்த சமாரியர்கள்?

யாக்கோபின் பன்னிரு புதல்வரில் அவருடைய செல்லப் பிள்ளையான யோசப்பின் மக்களான எப்ராய்ம், மனேசா ஆகியோரின் வழிவந்தவர்கள்.

அவர்களும் இஸ்ரேலர்கள் தான்.

அசீரியப் படையெடுப்பின் போது அவர்கள் அசீரியர்களோடு கலப்புத் திருமணம் செய்து கொண்டதால் அவர்கள் கலப்பின

இஸ்ரேலர்களாக மாறிவிட்டார்கள்.

கறக்கப் பட்ட சுத்தமான பாலோடு தண்ணீர் சேர்க்கப் பட்டால் எப்படி தரம் குறைந்ததாக மாறிவிடுகிறதோ 

அதே போல அவர்கள்  சுத்தமான இஸ்ரேலர்களுக்கு தரம் குறைந்தவர்களாகக் காணப்பட்டார்கள்.

கலிலேயாவிலும், யூதேயாவிலும் தூய இஸ்ரேலர்களும்,

சமாரியாவில் கலப்பின இஸ்ரேலர்களும் வாழ்ந்து வந்தார்கள்.

சமாரியா கலிலேயாவுக்கும், யூதேயாவுக்கும் மத்தியில் உள்ளது.

கலிலேயாவிலிருந்து யூதேயாவுக்கு வரும் யூதர்கள் சமாரியா வழியாக வருவதில்லை.

யூதர்களும், சமாரியர்களும் ஒருவரையொருவர் வெறுத்தனர்.

நல்ல சமாரியன் உவமையில் ஒருவர் எருசலேமிலிருந்து எரிக்கோவுக்குப் பயணிக்கிறார்.

இதில் ஆண்டவர் நமக்குச் சொல்ல விரும்பும் ஒரு ஆன்மீகச் செய்தி இருக்கிறது.

எருசலேம் ஆண்டவரின் ஆலயம் இருக்கும் நகரம். அது இறை வழிபாட்டு நகரம்.

எரிக்கோ ஒரு வியாபார நகரம். உலக வாழ்வு சார்பான நகரம்.

எருசலேமிருந்து எரிக்கோவுக்குச் செல்கிறார் என்றால் ஆன்மீக வாழ்வை விட்டு லௌகீக வாழ்வை நோக்கிப் பயணிக்கிறார் என்று பொருள்.

பயணத்தில் கள்வர் கையில் அகப்படுகிறார்.

அதாவது கட்டத்தில் மாட்டிக் கொள்கிறார்.

அவ்வழியே சென்ற அவர் இனத்தவர்களான குருவும், லேவியரும் அவருக்கு உதவி செய்யவில்லை.

ஆனால் அவரால் வெறுக்கப் படுகின்ற சமாரியர் அவருக்கு உதவுகிறார்.

இந்த உவமையை தியானித்தால் பின்வரும் எண்ணங்கள் மனதில் எழும்.

1. நாம் கடவுளை விட்டுப் பிரிந்து போகும்போது நாம் திருந்துவதற்காக கடவுள் கட்டங்களை அனுமதிக்கிறார்.

2. பிறரின் கட்டங்களின் போது பார்த்தும் பார்க்காதது போல் போவது தவறு.

3. சமாரியர் தன்னை வெறுக்கும் யூதருக்கு உதவி செய்கிறார். அப்படி உதவி செய்பவர் தான் உண்மையான அயலான்.

மற்றவர்கள் கடமையைச் செய்யாத அயலான்கள். எழுத முடியாத பேனா 

அப்பெயருக்கு அருகதை அற்றது.

4. நாம் வேண்டியவர், வேண்டாதவர் எனப் பார்க்காமல் உதவி தேவைப் படுபவர்களுக்கு உதவ வேண்டும்.

5. உதவி செய்தவர் பிரதிபலன் எதிர்பார்க்கவில்லை. இன்னும் உதவி செய்வேன் என்கிறார்.

"மறுநாள் இருதெனாரியத்தை எடுத்து, சாவடிப் பொறுப்பாளரிடம் கொடுத்து, "இவரைக் கவனித்துக் கொள்ளும்; இதற்கு மேல் செலவானால் நான் திரும்பி வரும்போது உமக்குத் தருவேன்" என்றார்." 

(லூக்கா நற்செய்தி 10:35)

6.பாவிகளாகிய நம்மை மீட்கப் பரிசுத்தாராகிய இறைவன் விண்ணிலிருந்து மண்ணுக்கு வரவில்லையா?

நாமும் அவரைப் பின்பற்றி இருக்கின்ற நாம் இல்லாதோருக்கு உதவ வேண்டாமா?

தொடர்ந்து தியானிக்கும் போது இந்த எண்ணங்களைப் பிரதிபலிக்கும் சில பைபிள் நிகழ்வுகள் ஞாபகத்துக்கு வருகின்றன.

இயேசுவின் குழந்தைப் பருவத்தின் போது அவரது நாட்டைச் சேராத கீழ்த் திசை ஞானிகள் அவரை வழிபட நாடு விட்டு நாடு வந்தார்கள்.

ஆனால் அவர் பிறந்த நாட்டை ஆண்ட ஏரோது அவரைக் கொல்லத் தேடினான்.

இயேசு ஏரோதுவைப் பழி வாங்கவில்லை.

அவராக எகிப்துக்குச் சென்று விட்டார்.

யூதர்களின் மெசியாவான இயேசு யூதர் அல்லாத மக்களுக்கும் நற்செய்தியை அறிவித்ததன் மூலம் தான் அனைவருக்கும் ஆண்டவர் என்பதை நிரூபித்தார்.

"ஆகவே கலிலேயா, தெக்கப்பொலி, எருசலேம், யூதேயா, யோர்தானுக்கு அக்கரைப் பகுதி ஆகிய இடங்களிலிருந்து வந்த மக்கள் பெருந்திரளாய் அவரைப் பின்தொடர்ந்தனர் "

(மத்தேயு நற்செய்தி 4:25)

தெக்கப்பொலி யூதர் அல்லாத மக்கள் வாழ்ந்த பகுதி. அங்கிருந்தும் பெருந்திரளான மக்கள் இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்தார்கள். 

அவர்களுக்கும் இயேசு நற்செய்தியை அறிவித்தார். அங்குள்ள நோயாளிகளையும் குணமாக்கினார்.

இயேசு குணமாக்கிய பத்து தொழு நோயாளிகளுள் ஒருவன் ஒரு சமாரியன்.

அவன் தான் வந்து இயேசுவுக்கு நன்றி கூறினான்.

ஒரு கிணற்றில் தண்ணீர் இறைத்துக் கொண்டிருந்த சமாரியப் பெண்மணிக்கும் இயேசு நற்செய்தியை அறிவித்தார்.

அப்பெண்மணி தான் பெற்ற செய்தியைத் தன் நாட்டாருக்கும் அறிவித்தாள்.

புனித சின்னப்பருக்கு முன்பே

பிற இனத்தவருக்கான அப்போஸ்தலியாகச் செயல் பட்டாள்.

ஒரு முறை சமாரியா வழியே பயணிக்க இயேசுவுக்கு அங்குள்ளோர் அனுமதி மறுத்தனர்.

அப்போது அருளப்பர் அவரை அனுமதியாத மக்கள்மீது நெருப்பை வர விடுவோமா என்று கேட்டார். இயேசு அவரைக் கடிந்து கொண்டார்.

இயேசு அம்மக்களையும் நேசித்தார்.

ஒரு முறை தான் வளர்ந்த நசரேத் ஊர் மக்களுக்கு இயேசு நற்செய்தி அறிவித்துக் கொண்டிருந்த போது

அவர்கள் எழுந்து, அவரை ஊருக்கு வெளியே துரத்தி, அவ்வூரில் அமைந்திருந்த மலை உச்சியிலிருந்து கீழே தள்ளிவிட இழுத்துச் சென்றனர். 

ஆனால் இயேசு கோபப்படாமல் அவர்களை விட்டு நடந்து போய் விட்டார்.

இயேசு நற்செய்தி அறிவித்துக் கொண்டிருந்த காலக் கட்டத்தில் யூதர் அல்லாத ரோமைப் படை வீரனாகிய செந்தூரியனின் சுகமில்லாதிருந்த பணியாளைத் தன் வார்த்தையால் குணமாக்கினார்.

இயேசு சிலுவையில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த போது அவர் சிலுவையில் அறையப்படும் நிகழ்ச்சிக்கு தலைமை வகித்த ரோமைச் செந்தூரியன் அவர் இறந்து விட்டதை உறுதி செய்ய அவர் விலாவை ஈட்டியால் குத்தினான்.

வெளிவந்த இரத்தத்தின் ஒரு துளி இரத்தம் சுகமில்லாதிருந்த அவனுடைய கண்ணில் விழுந்தது. 

கண் சுகமாயிற்று.

தான் கொலை செய்யப்பட தலைமை வகித்தவனையே இயேசு தான் இறந்த பின்னும் ஒரு புதுமை செய்து குணமாக்கினார்.

"இவர் உண்மையாகவே இறைமகன்" என்று அவன் சாட்சி கூறினான்.

அவர்தான் பிற்காலத்தில் நற்செய்திப் பணிக்காக உழைத்த புனித லோஞ்சினுஸ்.(St. Longinus.)

இயேசு தனது இரத்த உறவினர்களான யூதர்களை மட்டுமல்ல, தன்னால் படைக்கப்பட்ட அனைத்து மக்களையும் நேசிக்கிறார்.

யூதர்களுக்கு மட்டுமல்ல, உலக மக்கள் அனைவருக்கும் அவர் மீட்பர்.

அவரைக் கொலை செய்தவர்களுக்கும் அவர்தான் மீட்பர்.

அவருக்கு மரணத் தீர்ப்பளித்த பிலாத்துவின் மனைவி கிறிஸ்தவளாக மனம் திரும்பினாள். அவள் புனித சின்னப்பரின் சீடத்தி.

2 திமொத்தேயு 4:21 வில் வரும் கிளாதியா பிலாத்தின் மனைவி.

பிலாத்து மனம் திரும்பியது மட்டுமல்ல, வேத சாட்சியாகவும் மரித்தார் என்று வரலாறு கூறுகிறது.

இறுதித் தீர்ப்பின் போது தான் நல்லவர்களைப் பார்த்து,

 "நான் அன்னியனாக இருந்தேன், என்னை ஏற்றுக் கொண்டீர்கள்"

 

என்று சொல்லப் போவதாக இயேசுவே கூறுகிறார்.

(மத்தேயு நற்செய்தி 25:35)

நம்மவர்களை நேசிப்பது போலவே அன்னியர்களையும் நேசிக்க வேண்டும் என்று இயேசு கூறுகிறார்.

தான் குழந்தையாக இருந்த போதே யூதர் அல்லாத மக்கள் வாழ்ந்த,

ஒரு காலத்தில் யூதர்களை அடிமைகளாக நடத்திய

எகிப்துக்கு இயேசு பயணித்தார்.

வாழ்க்கையின் 33 ஆண்டுகளில் முதல் மூன்று ஆண்டுகள் இயேசு வாழ்ந்தது எகிப்தில்.

இதுவரை வாசித்ததிலிருந்து ஒன்று புரிந்திருக்கும்,

ஒரு வசனத்தைத் தியானிக்கும்போது அதோடு தொடர்புடைய  அத்தனை வசனங்களும் ஞாபகத்துக்கு வரும்.

கிறிஸ்துவையும், கிறிஸ்தவர்களையும் நேசிப்பது போல கிறிஸ்துவின் விரோதிகளையும் நேசிப்போம்.

நம்மைப் பகைப்பவர்களை நேசிப்பதில் தான் உண்மையான கிறிஸ்தவம் அடங்கியிருக்கிறது.

கடவுள் அனைவரையும் நேசிக்கிறார்.

நாமும் அனைவரையும் நேசிப்போம்.

லூர்து செல்வம்.

.