He could work no miracle there. (Mark. 6:5)

He could work no miracle there.  (Mark. 6:5)
********************************

Jesus went to His home town, Nazareth,  with his disciples.

On the Sabbath day He taught the people who came to the synagogue.

The people were astonished at His teaching.

They had known Him only as a carpenter, because He had been in Nazareth with His mother, helping His foster father as a carpenter, for about thirty years.

So they could see only a carpenter in Him, not the Messiah.

So they were astonished

at a carpenter

having   such a wisdom,

expressed in His teaching,

and

at the wonderful works  done by his hands.

They had  no confidence in him.

They were prejudiced against him,

and looked upon him with contempt.

So they did not believe in him.

Because of their unbelief Jesus
'could work no miracle there.'

How is it that Jesus 'could work no miracle'?

Jesus is God almighty.

It was He who created the whole universe out of nothing.

Nothing is impossible to Him.

Then why does Mark
say,  ''could work no miracle"?

Suppose one friend asks you to go with him for a film and you say,   ''I have plenty of work to do now. I cannot come.''

Does your 'cannot' mean 'powerlessness'?

No. It only means 'I choose not to come now.'

In the Gospel too Mark means that Jesus had chosen not to do any miracle, when he says, 'He could work no miracle there.'

Why?

Whenever we discuss the relationship between God and man, we should keep one basic truth in mind.

God, full off love and wisdom, is unchangeable.

Man is changeable.

God's love for us remains unchanged even if we go on changing.

Then why did choose not to do any miracle in His home town?

Because God respects man's freedom of choice, which is His free gift to man.

He expects man to use his freedom of choice to choose to enjoy His love.

Man should have faith in God to enjoy the fruits of God's love.

People of Nazareth did not believe  in Jesus at that time.

So He chose not to do any miracle there at that time.

But not all the people.

There were people who were cured by Jesus, which means they believed in Him.

By His experience in Nazareth  Jesus tells us,  ''Believe in me. You will know what miracles are"

Lourdu  Selvam.

'your faith has restored you to health; go in peace.' (Mark. 5:34)

 'your faith has restored you to health; go in peace.'
(Mark. 5:34)
*******************************************

A woman, who had  been suffering from   haemorrhage for twelve years, firmly believed that she could be cured  by touching Jesus'  clothes.

She entered the crowd which was following Him,  approached Him from behind and touched his cloak.

Immediately she was fully cured.

Jesus said to her,  "Daughter,  your faith has restored you to health; go in peace."

Every time Jesus cured a patient, He would say, "Your faith has cured you."

In truth Jesus cures the patient and the credit must go to Him and Him alone.

But Jesus gives the credit to the patient himself/herself by saying that his /her faith has given the cure.

Here we must remember one important fact.

Being omniscient, God   is unchangeable

Only those who can gain new knowledge or forget the old one can change in accordance with the knowledge gained or lost.

Though we finish writing  our final exam at school with satisfaction, we don't have any knowledge about the marks we will score.

So at the time of the result, our satisfaction will increase or decrease in accordance with the marks gained.

If we gain more than the expected marks our happiness will increase and will decrease if the reverse happens.

But God knows everything from all eternity and nothing can increase or decrease His perfect happiness.

So His stand never changes.

His love for us maintains the same perfection from all eternity.

His relationship with us is unlimited love for us.

We experience His love when we are without sin.

We fail to experience it when we commit sin.

On the part of God, His love for us remains the same whether we accept it or not.

So our relationship with God intensifies or weakens in accordance with  our stand which is subject to change.

So when we sin, God does not break His relationship with us,  but we break ours with Him.

In the same way, God has created us for eternal life with Him,

so,  He will never refuse us eternal life,

the full responsibility of gaining or losing heaven is with us.

In our prayer for a cure too, God is always ready to cure us,

but the responsibility of getting the cure is cent per cent with us.

If we have  full faith in God, we will be fully cured.

Prayer without faith will have no effect.

Prayer with faith will have wonderful effect.

Lourdu Selvam.

பணமா? பாசமா?

பணமா?  பாசமா?
*******************************************

ஆசிரியர் மாணவர்களிடம் நுண்ணறிவுக் கேள்வி ஒன்று கேட்டார்:

கார் ஓட அத்தியாவசியமாய்த் தேவைப்படுவது பெட்ரோலா?  சக்கரமா?

40ல் 39 பேர் பெட்ரோல் என்றார்கள்.

ஒருவன் மட்டும் சக்கரம் என்றான்.

ஆசிரியர் அந்த ஒருவனிடம் கேட்டார்: பெட்ரோல் இல்லாமல் கார் எப்படி ஓடும்?

பையன்  சொன்னான்: யாராவது தள்ளிவிட்டால் ஓடும்.

பெட்ரோல் இருந்து,  சக்கரம் இல்லாவிட்டால் பெட்ரோலினாலும் ஓடாது,  தள்ளிவிட்டாலும் ஓடாது.

இப்போது ஒரு கேள்வி.

நல்ல கிறிஸ்தவனாக வாழ அத்தியாவசிய தேவை பணமா?  பாசமா?

இதற்குப் பதிலைத் தேடும்போது நாம் கருத்திற் கொள்ள வேண்டிய வார்த்தைகள் இரண்டு:

1.கிறிஸ்தவனாக.

2.அத்தியாவசிய.

வெறுமனே 'வாழ' என்று மட்டும் கேட்டிருந்தால் பதில் எப்படி வேண்டுமென்றாலும் இருக்கலாம்.

'கிறிஸ்தவனாக வாழ' என்று கேட்கப்பட்டிருப்பதால் ஒரே பதில்தான் இருக்க முடியும்.

'கிறிஸ்தவன்' யார்?

உணர்விலும், உண்மையிலும்
கிறிஸ்துவாக வாழ்கிறவன்.

"இனி, வாழ்பவன் நானல்ல: என்னில் வாழ்பவர் கிறிஸ்துவே" (கலாத்.2:20) என்று புனித சின்னப்பருடன் கூற முடிந்தவனே கிறிஸ்தவன்.

புனித சின்னப்பர் தனது கூற்றுக்குக் கூறும் காரணம்:

'இவரே என்மேல் அன்பு கூர்ந்தார்:

எனக்காகத் தம்மையே கையளித்தார்.'

கிறிஸ்துவையும், அன்பையும் பிரிக்க முடியாது.

நமக்காகத் தம்மையே கையளிக்கக் காரணமாய் இருந்தது அன்பு மட்டுமே.

நாம் கிறிஸ்துவின் சீடர்கள் என்பதற்கு அடையாளமாய் இருப்பது அன்பு மட்டுமே.

"நீங்கள் ஒருவர் மீதொருவர் அன்புகொண்டிருந்தால் தான், நீங்கள் என் சீடர் என்பதை எல்லாரும் அறிந்துகொள்வார்கள்."
(அரு. 13:35)

இயேசு பிதாவின் அன்பு மகன்.

அவர் மனிதனாகப்  பிறந்தது நம் மீது கொண்டுள்ள அன்பின் காரணமாகத்தான்.

இறுதி நாளில் நாம் விண்ணகம் செல்லக் காரணமாய் இருக்கப்போவது நம் அன்புச் செயல்கள்தான்.

35 ஏனெனில், பசியாய் இருந்தேன், எனக்கு உண்ணக் கொடுத்தீர்கள்.

தாகமாய் இருந்தேன், எனக்குக் குடிக்கக் கொடுத்தீர்கள்.

அன்னியனாய் இருந்தேன், என்னை வரவேற்றீர்கள்.

36 ஆடையின்றி இருந்தேன், என்னை உடுத்தினீர்கள்.

நோயுற்றிருந்தேன், என்னைப் பார்க்க வந்தீர்கள்.

சிறையில் இருந்தேன், என்னைக் காணவந்தீர்கள் " என்பார்." (மத்.25:35,36)

"உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்: சின்னஞ் சிறிய என் சகோதரருள் ஒருவனுக்கு நீங்கள் இவற்றைச் செய்தபோதெல்லாம் எனக்கே செய்தீர்கள்."

ஆக

அன்பு செய்து, 

அந்த அன்பைச் செயலில் காட்டுபனே

உண்மைக் கிறிஸ்தவன்.

அவனுக்கு மட்டுமே விண்ணகத்தில் இடம்.

இயேசு பணத்தைப் பற்றி என்ன சொல்கிறார்?

19 "மண்ணுலகில் செல்வம் சேர்த்துவைக்க வேண்டாம். இங்கே பூச்சியும் துருவும் அழித்துவிடும்: திருடரும் கன்னமிட்டுத் திருடுவர்."

21 "உங்கள் செல்வம் எங்குள்ளதோ, அங்கே உங்கள் உள்ளமும் இருக்கும்."

24 "எவனும் இரு தலைவர்களுக்கு ஊழியம் செய்யமுடியாது."

" கடவுளுக்கும் செல்வத்திற்கும் நீங்கள் ஊழியம் செய்யமுடியாது."

பணம் சேர்ப்பதற்காக வாழ்பவன் கிறிஸ்தவன் அல்ல.

இறையன்பை விட பணத்திற்கு முக்கியத்துவம்  கொடுப்பனும் கிறிஸ்தவன் அல்ல.

இரட்சண்யம் பெற ஞானஸ்நானம்  பெற்றால் மட்டும் போதாது.

கிறிஸ்துவில், கிறிஸ்துவிற்காக, கிறிஸ்துவாக வாழவேண்டும்.

இப்போது ஒரு கேள்வி எழும்.

அன்புச் செயல்கள் செய்ய பணம் வேண்டும்.

திருச்சபையின் நிர்வாகச் செலவிற்குப் பணம் வேண்டும்.

கோவில் கட்ட பணம் வேண்டும்.

திருவிழா கொண்டாட பணம் வேண்டும்.

அப்படியானால்  பணம் இல்லாவிட்டால் எப்படி?

இப்போது நமது  கேள்வியிலுள்ள 'அத்தியாவசிய' என்ற வார்த்தை நமது கவனத்திற்கு வரவேண்டும்.

'அத்தியாவசிய' என்றால் 'இல்லாமல் முடியாத' என்பது பொருள்.

மேற்கூறிப்பிட்டுள்ள காரியங்களுக்கு பணம் அவசியமாக இருக்கலாம், அத்தியாவசியம் கிடையாது.

நாம் முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டியது தற்செயல்களுக்கு, பணத்திற்கு அல்ல.

திருச்சபையின் வரலாற்றை வாசித்தவர்களுக்கு ஒரு முக்கிய உண்மை புரிந்திருக்கும்.

திருச்சபையின் முக்கிய பொறுப்புகளில் இருந்த சிலர் பணத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து ஆடம்பர வாழ்க்கை வாழ்ந்ததினால்
அநேகர் உண்மையான விசுவாசத்தை இழந்து 'மறு மலர்ச்சி' என்ற பெயரில் வெளியேறிவிட்டார்கள்.

நமது கடந்த கால அனுபவத்திலிருந்து நாம் பாடம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

திருச்சபை என்னும்  ஒரே   தாயின் பிள்ளைகளின் ஒரு பகுதியினர் வறுமையை விட்டு வெளியேற முடியாமல் தத்தளிக்கும்போது இன்னொரு பகுதியினர் ஆடம்பரமாக வாழ்ந்தால் அன்பு எப்படி மலரும்?

"நரிகளுக்கு வளைகள் உண்டு.

மனுமகனுக்கோ தலைசாய்க்கவும் இடமில்லை." (லூக்.9:58)

இயேசுவின் இந்த வார்த்தைகளை வாசித்திருப்பவர்கட்கு ஆடம்பர ஆசை எப்படி வரும்?

ஆண்டவருக்காக பணத்தைச் செலவழிப்போம்.

பணம் நம்மைச் செலவழித்து  விடக்கூடாது.

கோவில் கட்டுவோம்,  திருவிழாக் கொண்டாடுவோம்,  எளிமையாக.

பரமன் தங்குவது பாசத்தில்,  பணத்தில் அல்ல.

லூர்து  செல்வம். 

காலமும், நித்தியமும். (Time and Eternity)

காலமும்,  நித்தியமும்.
Time  and eternity .
******************************************

கடவுள் காலங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர்,  நித்தியர்.

மனிதன் காலவரையரைக்கு
உட்பட்டவன், 

நித்திய வாழ்விற்காகப் படைக்கப்பட்டவன்.

காலம்:(Time)

காலத்திற்குத் துவக்கமும், முடிவும் உண்டு.

காலம் பிரபஞ்சம் (Universe) படைக்கப்பட்டபோது ஆரம்பித்த்தது.

பிரபஞ்சம் அழியும்போது காலமும் முடிந்துவிடும்.

காலம் ஒரு கருத்து.(Concept).

வினாடி, நிமிடம், மணி, நாள், வாரம், மாதம், வருடம், நூற்றாண்டு  என்னும்  அளவுகளால் அளக்கப்படக்கூடியது.

காலத்தை ஒரு கிடப்புக்கோட்டிற்கு(horizontal line) ஒப்பிட்டால், அக்கோட்டிலுள்ள ஒவ்வொரு புள்ளியும் ஒரு குறிப்பிட்ட கால அளவைக் (A particular point of time) குறிக்கும்.

நாம் இப்போது இருப்பது
கி.பி 2018வது புள்ளி.

உலகம் ஆரம்பித்த புள்ளியிலிருந்து இது எத்தனையாவது புள்ளி என்று நமக்குத் தெரியாது.

கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் கிறிஸ்து பிறந்த ஆண்டை '0' புள்ளியாக வைத்துக்கொண்டு,  அதற்கு முந்திய  காலத்தை கி.மு எனவும், பிந்திய காலத்தை கி.பி எனவும் குறிக்கிறோம்.

உலக வரலாறு இக்காலக் கணக்கை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.

நாம் வாழும் இந்த வரலாற்றுக் காலம் (Chronological time) நிரந்தரமானது அல்ல.

கிறிஸ்துவின் 2வது வருகையின்போது இந்தக் காலம் முடிந்துவிடும்.

இறுதித் தீர்வை நாளில் நாம் எல்லோரும் நித்தியத்திற்குள் நுழைந்து விடுவோம்.

சுருக்கமாக,  இவ்வுலகம் நிரந்தரமானதல்ல.

நித்தியம்:(Eternity)

நித்தியத்திற்கு துவக்கமும், முடிவும் கிடையாது.

நாம் இப்போது வாழும் காலத்தை ஒரு கோட்டிற்கு ஒப்பிட்டால், நித்தியத்தை ஒரு புள்ளிக்கு ஒப்பிட வேண்டும்.

நித்தியத்திற்குக் கடந்த காலமோ(Past), எதிர்காலமோ(Future) கிடையாது.

நிரந்தர நிகழ் காலம்தான்.(Ever present).

இறைவன் மோயீசனுக்குத் தன்னைப் பற்றிக் கூறிய
வார்த்தைகள்,  "இருக்கிறவர் நாமே".(I am who I am.)
(யாத்.3:14)

இறைவன் துவக்கமும், முடிவும் இல்லாதவர்.

நமது காலக் கணக்குப்படியான கடந்த காலமும், எதிர்காலமும்
இறைவனுக்கு நிகழ்காலம்தான்.

இறைவனின் ஞானம் அளவு கடந்தது.

நாம் இவ்வுலகில் நிகழ்கால நிகழ்ச்சிகளை நேரடியாகப் பார்க்கிறோம்.

கடந்த கால நிகழ்வுகளை வரலாற்றை வாசித்து அறிகிறோம்.

எதிர்கால நிகழ்வுகள் நமக்குத் தெரியாது.

இறைவனின் ஞானத்திற்கு முக்கால நிகழ்வுகளும் நிகழ்கால நிகழ்வுகள்போல் நேரடியாகத் தெரியும்.

அளவு கடந்த ஞானத்தினால்தான் கடவுள் மாறாதவராய் இருக்கிறார்.

கடவுள் மாறாதவர். அப்படியானால் அவரை யாராலும் மாற்றவும் முடியாது.

இப்போது ஒரு கேள்வி எழும்.

கடவுளை மாற்றவே முடியாதென்றால் ஏன் உதவி கேட்டு செபிக்கிறோம்?

நாம் பாவம் செய்யும்போது நமக்கும் இறைவனுக்கும் உறவு முறிகிறது.

இம்முறிவு ஒரு வாரம் நீடிக்கிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம்.

ஒரு வாரம் கழித்து மனம் வருந்தி மனம் வருந்தி மன்னிப்பு வேண்டுகிறோம்.

கடவுள் நம்மை மன்னிக்கிறார்.

மன்னிக்கிறார் என்றால் இறைவன் மனம் மாறுகிறார் என்றுதானே அருத்தம்.

நினிவே நகர மக்கள்  மனம் திரும்பியபோது  'தாம் அவர்களுக்குச் செய்யப் போவதாகச் சொல்லியிருந்த தீங்கைக் குறித்துக் கடவுள் தம் மனத்தை மாற்றிக் கொண்டு, அதைச் செய்யாமல் விட்டார்.'(யோனாஸ்.3:10) என்று பைபிளியே உள்ளதே என்று கேட்கலாம்.

ஆனால் ஒரு அடிப்படை உண்மையைப் புரிந்து கொண்டால் இக்கேள்விக்கு இடமிருக்காது.

ஒரு சின்ன உதாரணம்:

தன் மக்களின் குணத்தை நன்கு அறிந்த தந்தை ஒருவர் இருந்தார்.

ஒரு நாள் அவரது மூத்த மகன்,  ''அப்பா, கணக்குகளை விரைவாய்ச் செய்ய ஒரு Calculator வேண்டுமே" என்றான்.

உடனே தந்தை பீரோவைத் திறந்து ஒரு பெட்டியை எடுத்து,  மகனிடம் கொடுத்து, ''திறந்து பார்" என்றார்.

பையன் பெட்டியைத் திறந்தபோது உள்ளே ஒரு அழகிய Calculator இருந்தது.

"எப்படிப்பா, நான் இப்போதானே கேட்டேன். அதற்குள் எப்படிப்பா? "

"நீ கணித பாடம் எடுக்கும்போதே எனக்குத் தெரியும், நீ Calculator கேட்பாய் என்று. ஆகவே ஏற்கனவே வாங்கி வைத்துவிட்டேன்."

மகனுக்கு சந்தோசம் தாங்க முடியவில்லை.

இறைவனும்  அப்படித்தான்.

இறைவன் நம்மைப் படைக்கும்போது  முழுமனச் சுதந்திரத்தோடு படைத்தார்.

நமது  சுதந்திரத்தில் அவர் குறுக்கிடுவதில்லை.

ஆனால் நாம் நமது சுதந்திரத்தை எப்படி பயன்படுத்துவோம் என்று  முன்கூட்டியே நித்திய காலமாக அவருக்குத் தெரியும்.

ஆகவே நாம் செபிப்போமா, என்ன கேட்போம் என்று நித்திய காலமாக அவருக்குத் தெரியும்.

அதற்குரிய பதிலை அவர் நித்திய காலமாகத் தீர்மானித்து விடுகிறார்.

ஆகவே அவர் மாறுவதில்லை.

இங்கு இரண்டு காரியங்களை மனதில் கொள்ள வேண்டும்.

1.இன்று நாம் செய்யும் செபத்திற்கான பதிலை இறைவன் நித்திய காலமாகத் தீர்மானித்துவிடுகிறார். ஆகவே நமது செபம் கேட்கப்பட்டுவிட்டது.

2.நாம் இறைவனை மாற்றவில்லை,  மாற்றவும்  முடியாது.

நித்திய காலமாக,  (அதாவது நாம் பிறக்குமுன்பே) தீர்மானிக்கும் கடவுளை இன்று எப்படி மாற்ற முடியும்?

பாவமன்னிப்பை பொறுத்த மட்டிலும் இதே நிலைதான்.

நினிவே மக்கள்  பாவம் புரிவார்களென்று இறைவனுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

பாவத்திற்காகத் தண்டிக்கப் படுவார்கள் என்பதை அம்மக்களிடம் அறிவிக்க யோனாஸை அனுப்பப் போவதும் நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

அம்மக்கள் செய்த பாவத்திற்காக வருந்துவார்கள்,  மன்னிப்புக் கேட்பார்கள் என்பதும் நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

ஆகவே அவர்களை   நித்திய காலமாக மன்னிக்கிறார்.

ஆகவே இறைவன் மாறவில்லை.

அப்படியானால் 'மனத்தை மாற்றிக் கொண்டு,' என்று ஏன் பைபிளில் கூறப்பட்டுள்ளது?

மனித அனுபவத்தில் காரணம்(Cause) முந்தியும்,  காரியம்(Effect) பிந்தியும் வரும்.

மன்னிப்புக் கேட்ட பின் மன்னித்ததாகச் சொன்னால்தான் மனிதனுக்குப் புரியும்.

ஆகவேதான் அப்படி எழுதப்பட்டுள்ளது.

நாம் கடந்த காலத்தில் நெடுநாள் பாவ வாழ்வு வாழ்ந்ததாக வைத்துக்கொள்வோம்.

இன்று நாம் செய்த பாவங்களுக்காக வருந்தி மன்னிப்புக் கேட்பதாக வைத்துக்கொள்வோம்.

நேற்று வரை மன்னியாதிருந்து இன்று மன்னித்தால் கடவுள் மாறினார் என்றாகும்.

ஆனால் நடப்பது அதுவல்ல.

கடவுளின் அளவு கடந்த ஞானத்திற்கு நமது எதிர்காலமும் தெரியும்.

ஆகவே நாம் இன்று மன்னிப்பு கேட்பது கடவுளுக்கு நித்திய காலமாகத் தெரியும்.

ஆகவே கடவுள் நம்மை நித்திய காலமாக மன்னிக்கிறார்.

இன்று கடவுள் மாறவில்லை.

நாம் இன்று மன்னிப்புக் கேட்டிருக்கலாம். 

ஆனால் அவர் நித்திய காலமாக மன்னித்து விட்டார்.

இன்று அவர் மாறவில்லை.

காலம், நித்தியம் முக்கிய வேறுபாடு:

நமது காலக் கணக்குப்படி
ஆதாம் படைக்கப்பட்டதற்கும் இறுதித்தீர்ப்புக்கும் இடையில் பல கோடி ஆண்டுகள் கடந்து விடும்.

ஆனால், இறைவனின் நித்திய கணக்குப்படி இடைவெளியே கிடையாது.

இவ்வுலகில் அநித்திய வாழ்வு வாழும் நாம் மரண வாயிலைக் கடந்தவுடன் நித்திய வாழ்விற்குள் நூழைவோம்.

அந்த நித்திய வாழ்வு மகிழ்ச்சிகரமாக இருக்குமா அல்லது துக்ககரமாக இருக்குமா என்பதை இன்றைய நமது வாழ்வுதான் தீர்மானிக்கும்.

இவ்வுலகில் இறைவன் சித்தப்படி வாழ்ந்தால் மறுவுலகில் இறைவனோடு பேரின்ப வாழ்வு உறுதி.

லூர்து செல்வம்.

'And some seeds fell into rich soil, grew tall and strong, and produced a good crop; the yield was thirty, sixty, even a hundredfold.'(Mark.4:8)

''And some seeds fell into rich soil, grew tall and strong, and produced a good crop; the yield was thirty, sixty, even a hundredfold.'(Mark.4:8)
*******************************************

Plants and trees come from seeds.

But by themselves they cannot bring forth anything.

They need soil, water and sunlight to put forth shoots.

The quality of the soil decides the quality of the plants.

Seeds sown into good and manured soil produce good crop; if the soil is poor, the yield also will be poor.

This analogy will help us to understand the effect of God's word, sown into our mind.

The seed sown into us is God's word.

God's word is very powerful.

The whole universe came into existence due to the word of God.

Our creation history begins with the word of God.

'God said, "Let there be light:" and there was light.'

The most powerful word of God is sown into our mind by  variety of ways.

Bible is the word of God and it is sown into us when we read it.

Spiritual reading of the biographies of Saints,

conversation with pious people, 

homilies that we listen to when we attend Holy Mass

and

spiritual direction that we receive from our spiritual Fathers

are some of the various channels through which God's word flows into us.

Even when we view Madha
T. V we receive God's word.

If the word of God is very powerful, it must be very effective.

But by experience we know that it has little or no effect in us.

We read the Bible daily, but our life after the reading is no better than it was before reading.

We have listened to so many sermons.

But how many of them have  moved our souls?

Sometimes we feel like being moved, but together with the end of the sermon, our movement too comes to an end.

Why is it that the most powerful word of the Almighty God looks powerless as far as we are concerned?

Just as the yield of a seed depends upon the  soil into which it is sown,

the effectiveness of the  word of God depends upon the disposition of the mind which receives it.

Let us take for example the word that comes from the Bible.

We should read the Bible not merely for  gaining knowledge,  but for living the word.

For gaining knowledge memory power is enough.

Without memory power storing what we have learned through reading  is not possible.

But to live what we have read, the word should take root in our mind.

Before sowing the seed the farmer first cultivates the land.

He cleans the land by removing unwanted stones, thorns and the like.

Then he ploughs the land,  sows the seed and then ploughs again.

Without this preparatory work proper yielding is not possible.

In the same way we must cultivate our mind first before reading the Bible.

A mind with unnecessary worries, unspiritual thoughts, material desires, sinful inclinations and the like cannot keep the received word.

The sown word cannot find proper soil to take root.

When the word tries to put forth shoots, the worldly desires in our mind will crush them down.

Moreover the soil which receives the seed must be soft.

The seed sown on a hard ground  cannot take root.

The attempt of the seed to put forth leaves will end in failure as its root cannot enter the hard ground.

How can a seedling suck food without root?

Such an end will befall the word sown on a hardened heart.

So before reading the word, we must remove all the unspiritual rubbish from our mind by making an examination of conscience and an act of contrition.

We must soften our heart with love.

Our mind and heart work together in giving life and growth to the word received.

The word is sown on the mind,  but it must take root in the heart to suck the life giving food, love.

If we receive God's word with a well prepared mind and heart ,  its yield will be hundredfold.

Here I would like to remind two things.

1.God's word is all powerful, but it will work in us only with our cooperation.

Suppose there is a very interesting novel on the table.

Only if we take it,  open it and read it, it can be interesting to us.

In the same only if we utilize God's word, we can experience its power.

2. There is another basic fact we should remember.

We were nothing before we were created.

Nothing cannot do anything.

If we are able to do anything, it is with the help of God.

We can know anything only with God given intellect.

We can love anything only with God given heart.

We can move about only with God given limbs.

Jesus has said,  ''Ask, it shall be given.''

So, we must ask God to help us to know Him, to love Him, to serve Him and to understand His word properly and to put it into practice.

I have said 'properly' because many people misunderstand and misinterpret the word to suit their own whims and fancies.

Before reading or listening to God's word we should say a small prayer requesting God to help us to understand His word as it should be understood.

We should meditate on the word on the basis of our Faith and think about the ways how to put it  into practice.

God's word is all powerful.

It can work wonders in us if we receive it with  a well prepared mind and heart.

With God with us, everything is possible, if we cooperate.

Lourdu Selvam.

'Who are my mother and my brothers?'

'Who are my mother and my brothers?'
********************************

When Jesus was preaching, word was brought to Him that His mother and brothers were waiting outside for Him.

Taking advantage of the situation Jesus asked,  'Who are my mother and my brothers? ' in order to bring home to His audience one important fact.

Some people who find it difficult to give importance to Jesus'  mother take this question to their advantage to mean that Jesus Himself did not give importance to His mother.

But what did Jesus mean?

He Himself gives the answer.

"Anyone who does the will of God, that person is my brother and sister and mother.''

Suppose we want to praise a person by comparing him to some well known thing,

will we compare Him to an important thing or an ignorable thing?

'This man is Tamilnaattu Gandhi. '

'This man is Tamilnaattu Kotse.'

Which of the above two sentences gives the man praise?

When we want to speak well of a person we compare him to someone who is highly estimated by us, not to someone who is in our low estimate.

If Jesus compares His disciples to His mother, it only  means  that He has very high regard for His mother.

His question only implies, ''My mother does the will of God,  so whosoever does the will of God is like my mother."

'தாயைப் போல பிள்ளை.' is a Tamil proverb.

'Children are like their mother. '

We are the spiritual children of mother Mary.

So our spiritual life must be like Mary's.

We should carry out the will of God  in our life.

Mary had Jesus in her womb for nine months.

Whenever we receive Jesus in Holy Communion and take Him in we are like His mother as long as He is within us.

So we are like our mother Mary whenever we receive Holy Communion.

Our mother followed Jesus on His way of the Cross.

Whenever we carry our cross we can be sure that  our mother is with us, consoling us with her sweet words.

As long as our mother is with us we can be sure of a safe heavenward journey.

We shall meet her face to face in heaven and be in her motherly embrace for ever and ever.

Lourdu Selvam.

True friendship is eternal.

True friendship is eternal.
********************************

True friendship binds hearts with true love.

True love longs for the good of the hearts loved, rather than its own good.

True love is always frank and never  hides anything from the beloved.

Our Lord Jesus, whose love for us is unlimited, says,

"I have called you friends, because all things whatsoever I have heard of my Father I have made known to you” (John 15:15).

Jesus' love for us is the truest one and He is our best Friend.

We know His true love not only by His words but also by His deed.

He sacrificed His life on the cross for us.

"This is the greatest love a man can shew, that he should lay down his life for his friends;"
(John.15:13)

By these words we know that no one's love for us is greater than that of Jesus.

Love is lasting.

True love will not end itself for any reason.

If it ends itself for any reason,  it cannot be true love,  but conditional love.

Jesus' love for us is true, unconditional and everlasting.

Jesus is eternal and His love for us too is eternal.

Even before we were created as real people, we were as an idea in God's eternal mind.

He loves us unconditionally from all eternity.

As His love is unconditional we cannot use conditional clause when we refer to His love.

God loves sinners.

God loves saints.

God created man out of pure love.

Man was sinless when he was created.

He became sinful when he broke God's commandment.

Man changed.

But God cannot change.

He loves man with or without sin; He loves the person,  not his state.

As His love is eternal, just as His other attributes, He loves sinners even in hell just as He loves the saints in Heaven.

Sinners in hell are not benefited by God's love as they are hard heartened.

Saints are benefited by His love as they reciprocate His love.

Saints will enjoy God's love and friendship everlastingly.

By saints I refer to all the persons who are in Heaven enjoying beatific  vision.

As God loves us, He is our Friend.

We should reciprocate His love to become His friends.

When we become His friends,  all His friends will become our friends.

Christian love loves both God and our neighbours.

So all are our friends in God.

We should love God.

But that is not enough.

We are duty bound to see that all our friends in this world love God and become His friends as we are.

This is called 'evangelization', that is,  giving Jesus to others.

Our love for God and for our neighbours must be true and lasting.

In the broadest sense of the term, 'saints' refers to all the persons  who are in cordial  relationship with God, in this world and the next.

They belong to 'The communion of saints',

Which is 'the spiritual union of the members of the Christian Church, living and the dead, those on earth, in heaven and  in purgatory,  in the state of purification.'

So, we are all the members of the same spiritual family of friends, whose mutual love is true and everlasting.

We call ourselves friends, because Our Lord Jesus Has called us so.

''I have called you friends,...''

Just now while on earth we may not be able to see all our friends who are scattered all around the world,

but a day will come when we will be in Heaven, where we will
enjoy our friendship with everlasting bliss in union with God, who is our best Friend and our dear Father.

God the Father is our Father.

Jesus is our Brother.

Friendship can exist between anybody, even between Father and children and between brothers and sisters.

Where there is love, there is friendship.

The following words of Jesus inspired me to call Jesus our Friend.

''This is my commandment, that you should love one another, as I have loved you. 

13 This is the greatest love a man can shew, that he should lay down his life for his friends;

14 and you, if you do all that I command you, are my friends.

 15 I do not speak of you any more as my servants; a servant is one who does not understand what his master is about, whereas I have made known to you all that my Father has told me; and so I have called you my friends. 

16 It was not you that chose me, it was I that chose you. The task I have appointed you is to go out and bear fruit, fruit which will endure; so that every request you make of the Father in my name may be granted you.

17 These are the directions I give you, that you should love one another.(John.15:12-17)

Lourdu Selvam.

சுகமளிக்கும் கூட்டங்கள்.

சுகமளிக்கும் கூட்டங்கள்.
******************************************

''கேளுங்கள், கொடுக்கப்படும்.'' - இது நம் ஆண்டவர் நமக்குத் தந்துள்ள வாக்கு.

நிச்சயமாக. அவர் வாக்கு மாற மாட்டார்.

''கேளுங்கள் '' என்று சொன்னவர் நாம் எதைக் கேட்க வேண்டும் என்று வரையறுத்துக் கூறவில்லை.

நமது சுபாவம் அவருக்குத் தெரியும்.

நம்மைப் படைக்கும்போதே ஆன்மாவோடும்,  உடலோடும் படைத்ததால்  ஆன்மா சார்ந்த தேவைகளோடும், உடல் சார்ந்த தேவைகளோடும் படைத்தார்.

நம்மை மறுவுலக வாழ்விற்காகவே இவ்வுலகத்தில் படைத்திருப்பதால் நமது ஆன்மா சார்ந்த தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதுதான் முதல் இடம் பெறுகிறது.

உடல் சார்ந்த தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதுகூட நமது ஆன்மீக வாழ்விற்கு உதவுவதற்காகத்தான்.

ஆயினும் நமது முதல் பெற்றோர்  செய்த பாவத்தின் விளைவாகப் பழுது பட்டிருக்கும் நமது சுபாவம் உடல் சார்ந்த தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்கே முதல் இடம் கொடுக்க விரும்புகிறது.

இறைமகன் இயேசு மனிதனாகப் பிறந்தது நமது ஆன்மீக மீட்பிற்காகத்தான், நமது உடல் நலத்தைப் பேணுவதற்காக அல்ல.

ஆனாலும் நமது மீட்பின் செய்தியை அறிவித்தபோதே அவர் சென்றவிடமெல்லாம் மக்களின் உடற்பிணியையும்  நீக்கினார்.

நாம் சிறு பிள்ளைகளின் நோய் நீங்க கசப்பான மருந்தை இனிப்பான தேனில் கலந்து கொடுக்கிறோம்.

நமது நோக்கம் தேன் கொடுப்பதல்ல,  மருந்தைக் கொடுப்பதுதான்.

நேரடியாக மருந்தைக் கொடுத்தால் கசப்பு காரணமாகப் பிள்ளைகள் குடிக்கமாட்டார்கள்.

அதனால்தான் தேனில் கலந்து கொடுக்கிறோம்.

நமது சுபாவத்தை நன்கு அறிந்த இயேசு ஆன்மீக மீட்பாகிய மருந்தை, ' உடல் நலமளித்தல்' என்ற தேனோடு அறிமுகப்பபடுத்தினார்.

ஆகவேதான் ஒவ்வொரு முறைக் குணமாக்கியபோதும்  ''உன் விசுவாசம் உன்னைக் குணமாக்கிற்று,'' என்றார்.

ஆகவே இயேசுவின் ஒவ்வொரு குணமாகுதல் பின்னும்  'விசுவாசம்' என்னும் ஆன்மீக சக்திதான் காரணமாக இருந்திருக்கிறது.

இயேசு சென்றவிடமெல்லாம் மக்களைக் குணமாக்கியது அவர்களுக்குத் தன்மீது விசுவாசத்தை அருளத்தான்.

மக்கள் விசுவாசத்தின் அடிப்படையில் வாழ ஆரம்பித்தபின் விசுவாச வாழ்வுதான் வாழ்வு என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நமது உடல் மற்றும் உலக சம்பந்தப்பட்ட வாழ்வும்,    அதை இறைவனுக்காக வாழ்ந்தால், விசுவாச வாழ்வாய் மாறிவிடும்.

இறைவனுக்காகச் செய்தால் உண்பதும், உறங்குவதுங்கூட விசுவாச வாழ்வுதான்.

நமது செபக்கூட்டங்களில்கூட நோய்கள் நீங்கி சுகம் அளிப்பதற்காக விசேச செப நேரம் ஒதுக்கப் பட்டுள்ளது.

அந்நேரத்தில் செப வழிபாடு நடத்தும் குருவானவர் உடல் நலம் தருவதற்கான செபம் சொல்கிறார்.

அநேகர் நலம் பெறுகின்றனர்,  சாட்சியமும் சொல்கின்றனர்.

ஆனால் உடல் பெற்றால் மட்டும் போதாது. 

நலம் தந்த இறைவனின் வழி நின்று ஆன்மீக மறுமலர்ச்சி பெற வேண்டும்.

செபக்கூட்டத்திற்கு உடல்நலம் இன்றி சென்று உடல்நலத்தோடு திரும்புவதுபோல்,  ஆன்மீக நலமும் பெற்று,  அதாவது பாவசங்கீத்தனம் மூலம் பாவமன்னிப்புப் பெற்று பரிசுத்தமான இருதயத்தோடு திரும்ப வேண்டும்.

உடல் நலத்தைவிட ஆன்மீக நலம்தான் முக்கியம்.

  சென்றவிடமெல்லாம் சுகமளித்த   இயேசு தனது வளர்ப்புத் தந்தை சூசையப்பர் சுகமின்றி படுத்தபோது சுகம் அளிக்கவில்லை.

சூசையப்பர் இயேசுவின் மடியில்தான் உயிர் விட்டார்.

இறந்த இலாசருக்கு உயிர் அளித்த இயேசு தன் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ளவில்லை.

ஏனெனில் அவர் பிறந்ததே நமக்காக உயிர் விடத்தான்.

இயேசுவை விட நமது உயிர் முக்கியமானதல்ல.

ஆன்மீக நலத்தைவிட உடல் நலம் முக்கியமானதல்ல.

லூர்து செல்வம்.